پليس بين‌الملل و پي جويي جرايم

Interpol and tracking crimes

امروزه استرداد مجرمان به عنوان يك مقوله تامين امنيت مورد توجه عمده كشورهاست. زيرا گريز از اجراي مجازات، امري طبيعي است و متهم براي رسيدن به آن، به هر ترفندي دست مي‌يازد. يكي از راه هاي ساده براي رسيدن به چنين هدفي، خروج از كشور محل وقوع و اقامت در كشور ديگري است. چرا كه بدين وسيله مقامات قضايي محل وقوع جرم نمي‌توانند به متهم دست يابند و او را تحت تعقيب و مجازات قرار دهند زيرا طبق قاعده سرزميني بودن قوانين كشوري هر مجرمي در محل وقوع آن قابل تعقيب و محاكمه و مجازات است و كشور محل اقامت علي الاصول حق و صلاحيت رسيدگي به جرم ارتكابي و مجازات مجرم را ندارد. مگر از طريق قواعد بين‌المللي نظير استرداد مجرمان، در اين مقاله روش‌هاي مختلف آن مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

Today, extradition of criminals in most countries is considered a security building subject, because escaping punishment is a natural trend and the accused commit every fraud to escape punishment. One of the simple ways to achieve this goal is to leave the country in which the crime is committed and to reside in another country. Doing so, judicial authorities are not able to detain, track and punish the accused person because according to The Principle of Territoriality one can trace, try and punish every accused person only where the crime takes place. The residing country does not have the right and capacity to investigate the committed crimes and to punish the accused person except through international regulations like extradition of criminals. This article aims to examine different methods of extradition of criminals.