جرايم عليه بشريت در رويه قضايي محاكم كيفري بين المللي سازمان ملل متحد

Crimes against Humanity: Legal Procedures in UN International Tribunals

يكي از مهمترين جرايم بين المللي كه در رويه قضايي دادگاههاي كيفري بين المللي رواندا و يوگسلاوي سابق نيز به كرات مورد حكم قرار گرفته است، جرايم عليه بشريت است. در آرا صادره از اين دادگاهها، عنصر مادي اين جرم، ارتكاب يكي از جرايم پايه، در چارچوب يك حمله گسترده يا سازماندهي شده است كه البته برخي دادگاهها، هر دو شرط گستردگي و سازماندهي شده را با هم لازم مي دانند و برخي ديگر، با پيروي از حقوق بين المللي عرفي وجود هريك از آن دو را كافي دانسته اند. قربانيان اين جرم نيز مطابق رويه محاكم كيفري بين المللي افراد غير نظامي هستند. اين افراد به كساني اطلاق مي شود كه هيچ گونه فعاليتي به عنوان نيروهاي نظامي در جنگ ندارند و در نتيجه شامل افرادي كه از خود دفاع مي كنند و يا رزمندگاني كه سلاح خود را بر زمين مي گذارند نيز مي شود. از نظر عنصر رواني نيز لازم است مرتكب جرايم عليه بشريت، علاوه بر قصد ارتكاب جرايم پايه، از وجود حمله گسترده يا سازمان يافته عليه يك جمعيت غير نظامي، آگاه باشد و نيز بداند كه رفتار او قسمتي از چنين حمله اي را تشكيل مي دهد.

Crimes against humanity are some of the most prominent international crimes, addressed by courts like Rwandan and Former Yugoslavian International Tribunals. The material element in the verdicts is committing a basic crime in the form of a comprehensive or organized assault, which some courts state both of them as mandatory for legal procedures and others deem either of them sufficient. The victims of such crimes are civilians, by the definition of international tribunals. Therefore, people who have not participated in war crimes are considered victims, as well as the people who defend themselves and the soldiers who submit.