مقايسه اثر ليدوكايين داخل تراشه با ليدوكايين وريدي بر پاسخ‌هاي راه هوايي هنگام خروج لوله تراشه

Comparison of intratracheal and intravenous lidocaineʹʹs effect on airways responses during extubation

چكيده زمينه و هدف: پاسخ‌هاي راه هوايي موقع خارج كردن لوله ‌تراشه مي‌تواند منجر به سرفه، لارنگواسپاسم و افزايش فشار خون شود. اين مطالعه به منظور مقايسه اثر ليدوكايين وريدي و داخل تراشه بر روي پاسخ‏هاي راه هوايي و قلبي- عروقي بيماران هنگام خروج لوله تراشه انجام شد. روش تحقيق: اين مطالعه كارآزمايي باليني بر روي 60 بيمار 15-60 ساله كانديد جراحي عمومي يا زنان كه بر اساس طبقه‏بندي انجمن بيهوشي آمريكا در كلاس يك و دو بودند، انجام شد. سه دقيقه قبل از اتمام جراحي و هم‌زمان با قطع گازهاي بيهوشي، ليدوكايين به مقدار mg/kg 5/1 به صورت وريدي يا داخل لوله تراشه تجويز شد. تعداد زور زدن و سرفه تا زمان خروج لوله، تعداد سرفه تا 30 دقيقه پس از خارج ‌كردن لوله تراشه، فاصله زماني بين قطع گازهاي بيهوشي و خروج لوله و نيز تعداد ضربان قلب و فشار خون قبل و بعد از خارج كردن لوله تراشه ثبت گرديد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ويرايش 16) و آزمون‌هاي كاي‏دو و تي در سطح معني‌داري 05/0P < تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين زمان خروج لوله در گروه ليدوكايين وريدي و گروه داخل تراشه به ترتيب 6/3±3/11 و 4±7/11 دقيقه بود (71/0P=). اختلاف معني‏داري بين دو گروه از نظر تعداد زور زدن (19/0P=) و تعداد سرفه (97/0P=) وجود نداشت. تفاوت معني‏داري در متغيرهاي قلبي- عروقي بين 2 گروه ديده نشد. نتيجه‌گيري: اثر تجويز ليدوكايين وريدي يا داخل تراشه بر ميزان زور زدن و سرفه و نيز زمان خروج لوله طيّ مرحله بازگشت از بيهوشي تقريباً يكسان است.

Background and Aim: Airways responses during extubation can lead to coughing, laryngospasm and hypertension. The aim of this study was to compare the effects of intratracheal and intravenous lidocaine on airway responses and cardiovascular effects during extubation. Materials and Methods: This clinical trail was preformed on sixty 15-60 year old patients undergoing general or gynecological surgery, who were class I and II based on the classification of the American Society of Anesthesiology. Three minutes before the end of surgery and at the same time stopping the anesthetic gases, lidocaine was administered 1.5mg/kg intravenous or intratracheal. The number of bucking and coughs till extubation, number of cough till 30 minuets after extubation, the interval between stopping the anesthetic gases and extubation and also heart rate and blood pressures were recorded. Data were analyzed by SPSS version 16 using chi-square and t-tests at the significant level of P < 0.05. Results: The mean times for extubation in intravenous and intratracheal lidocaine group were 11.3±3.6 and 11.7±4 minuets, respectively (P=0.71). There were no significant differences in numbers of bucking (P=0.19) and numbers of cough (P=0.97) between the two groups. No significant differences were observed in cardiovascular variables between the two groups. Conclusion: The effects of intravenous or intratracheal administration of lidocaine on the rate of bucking, cough and the time for extubation at the end of general anesthesia were similar.