كاستي هاي دانش روان شناسي در ايران

Shortcomings of Psychology in Iran

موضوع اين مقال كاستي هاي روان شناسي در ايران است. هدف ارايه فهرستي از كاستي‌ها و آسيب هاي دانش روان شناسي براي دستيابي به ضرورت تحول و راهكارهاي تحول است. روش تحقيق، توصيفي ـ تحليلي با رويكرد انتقادي نسبت به وضع موجود است كه به طور ضمني توصيه‌ها و راهكارهايي هم ارايه شده است. نتايج اين پژوهش در سه محور ذيل خلاصه مي‌شود: الف) غني سازي: عدم توجه به رويكردها و ديدگاه هاي جديد، ضعف در كاربردي كردن روان شناسي، ضعف روش شناسي، عدم توجه به فلسفه روان شناسي، فقدان آموزش پژوهش محور، حاكميت ترجمه در متون و منابع. ب) بومي سازي: نبود نيازسنجي و توازن جنسيتي، عدم تناسب كمي به لحاظ مقاطع تحصيلي، گرايش هاي تحصيلي و پراكندگي استاني، ضعف عملي و مهارتي در روان شناسي. ج) ارزش مداري: نگاه مادي گرايي در پيش فرض هاي روان شناسي، جبرگرايي و عدم توجه به اراده و اختيار، ضعف انسان شناسي و نبود نگاه جامع به انسان، محدوديت در مباني معرفت شناختي و روش شناختي. بنابراين روان شناسي موجود در ايران نيازمند تحول و بازنگري است.

This paper discusses the shortcomings of psychology in Iran. The objective is to provide a list of shortcomings and problems involving psychology in order to show the necessity of transforming and finding the mechanism for transformation. The method applied for this study is descriptive–analytical with critical approach towards the existing condition and also some suggestions and solutions are implicitly provided. Findings of this research are summarized in following three sections: Enrichment: Ignoring new approaches and views, weakness in applicability of psychology, poor methodology, disregard for philosophy of psychology, absence of research oriented education and dominance of translation in the relevant literature. Indigenization: Absence of need assessment and gender balance, quantitative disproportion concerning educational stages, educational trends and provincial distribution, practical and skill weakness in psychology. Value orientation: materialistic approach in psychological assumptions, determinism and disregarding free will, poor anthropology and absence of comprehensive view about mankind, restrictions concerning epistemological and methodological basics. With respect to the above, psychology in Iran requires reconsideration and transformation.