طراحي مدل ارزيابي اثربخشي نظام آموزش از راه دور در دانشگاه پيام نور

Designing an Effectiveness Assessment Model for Distance Education System in Payame Noor University

هدف اصلي پژوهش حاضر طراحي مدل ارزيابي اثربخشي نظام آموزش از راه دور در مركز تحصيلات تكميلي دانشگاه پيام‌نور ايران مي‌باشد. اين پژوهش از نوع توصيفي بوده كه با روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش متشكل از 45 نفر از استادان و 1129 نفر از دانشجويان دكتري تخصصي (Ph.D) بود. از ميان افراد مذكور، 115 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب و به پرسش‌نامه محقق ساخته پاسخ دادند. پاسخ‌ها پس از جمع‌آوري با استفاده از فنون آمار توصيفي و استنباطي و به‌كارگيري نرم‌افزار SPSS و Lisrel مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه ميزان اثربخشي خدمات ارايه شده در مركز تحصيلات تكميلي دانشگاه پيام‌نور در شاخص حمايت‌هاي ياددهي-يادگيري دانشجويي با ميانگين (05/3) درحد متوسط، ولي در شاخص توسعه برنامه‌درسي با ميانگين (83/2) و شاخص پشتيباني از اعضاي هيات علمي با ميانگين (64/2) پايين‌تر از حد انتظار؛ يعني در حد ضعيف بوده است. هم‌چنين نتيجه به‌دست آمده با استفاده از تحليل عاملي نشان‌دهنده مناسب بودن شاخص‌هاي برازندگي (87/0CFI=) و (06/0RMSEA=) مي‌باشد. به عبارت ديگر مي‌توان از اين مدل به عنوان معياري براي ارزيابي اثربخشي خدمات ارايه شده در دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي مبتني بر فن‌آوري اطلاعات و ارتباطات استفاده كرد.

The main purpose of the present study was to design an effectiveness assessment model for distance education at higher education section in Payame Noor Universities in Iran. This is a descriptive and survey-based study. The sample population of this study consisted of 45 university instructors and 1129 PhD students; 115 of them were selected through stratified sampling method. They answered the researcher-made questionnaire. Three experts determined the validity of the questionnaire and its reliability was determined by using Cronbach ?. The collected data were analyzed using descriptive and inferential statistics by performing SPSS & LISREL. The findings showed that the effectiveness of the services provided at the post graduate section of Payame Noor University for the student support index was average and about 12, but for the curriculum development index 11.32, for the faculty support index 7.58 which was weak (lower than expected). The results also displayed that the quality indexes were appropriate. In other words, this model can be used for assessing the effectiveness of services offered in the universities and centers of higher education based on ICT.