فشارداخل شكمي و عوامل مرتبط با آن دربيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه

Intra-abdominal pressure and associated factors in patients admitted to critical care units

مقدمه: با وجود تاثير افزايش فشار داخل شكمي بر اختلالات ارگاني و افزايش مرگ و مير، اطلاعات مربوط به فراواني و عوامل خطرساز مرتبط با آن در بخش هاي مراقبت ويژه كافي به نظر نمي رسد، اين در حالي است كه نتايج بسياري از مطالعات مبين آن است كه فشار داخل شكمي اندازه گيري شده در بدو پذيرش بيماران دربخش مراقبت ويژه مي تواند به عنوان يك عامل مستقل پيشگويي كننده ميزان مرگ و مير و ارزيابي اثرات افزايش فشار داخل شكمي بر روي عملكرد ارگاني مورد توجه قرار گيرد. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين فراواني افزايش فشار داخل شكمي و عوامل مرتبط با آن در بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه انجام گرفته است. روش كار: اين مطالعه يك تحقيق مقطعي از نوع توصيفي-تحليلي است كه بر روي 76 بيمار بستري دربخش مراقبت ويژه دريكي از بيمارستان آموزشي منتخب شهر رشت به روش تدريجي انجام شده است. فشار داخل شكمي هر 8 ساعت براي يك دوره 24 ساعته از طريق كاتترفولي(روش Korn) اندازه گيري شد. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه اي مشتمل بر سه بخش بود: بخش اول مربوط به مشخصات فردي واحدهاي موردپژوهش(سن، جنس، شاخص توده بدني، تشخيص بيماري)، بخش دوم شامل نمره بررسي مداوم نارسايي ارگاني (وضعيت تنفسي، انعقادي، كبدي، كليوي، هموديناميك و سطح هوشياري) و بخش سوم شامل اطلاعات مربوط به اندازه گيري فشار داخل شكمي و متغيرهاي همراه(متوسط فشار شرياني، فشار پرفيوژن شكمي، متوسط فشار راه هوايي، حداكثر فشار راه هوايي، فشار پلاتو و مد دستگاه تهويه مكانيكي) اطلاعات دموگرافيك، نوع تشخيص، نمره بررسي مداوم نارسايي ارگاني ، فشار وريد مركزي، متوسط فشار شرياني، فشار پرفيوژن شكمي، متوسط فشار راه هوايي، حداكثر فشار راه هوايي، فشار پلاتو و فشار مثبت انتهاي بازدمي در هر بار اندازه گيري، ثبت شد. نتايج: يافته ها نشان داد كه ميزان فراواني هيپرتانسيون داخل شكمي 42/18 درصد مي باشد. آزمون رگرسيون چند متغيره نيز نشان داد كه متوسط فشار شرياني با 02/1 برابرموجب افزايش فشار داخل شكمي شده است. نتيجه گيري: توجه به فشار داخل شكمي به عنوان يك عامل تاثير گذار بر روي عملكرد ساير ارگان ها در بيماران بخش مراقبت هاي ويژه بسيار حايز اهميت مي باشد و توصيه مي گردد كه فشار داخل شكمي به صورت روتين در اين بيماران اندازه گيري و بدين وسيله از بروز سندرم كمپارتمان شكمي و عوارض آن پيشگيري شود.

Introduction: Despite the impact of increased abdominal hypertension on organ dysfunction and increased mortality, data on the frequency and its related risk factors in critical care unit does not seem enough. While studies have shown that patients’ intra-abdominal pressure measured at admission to intensive care unit can serve as an independent prognostic factor for mortality and assess impacts of IAH on organ function. Objective: This study aims to determine the frequency of increased abdominal hypertension and its related factors in patients hospitalized in ICUs. Methods: This cross-sectional, descriptive –analytical study was conducted on 76 intensive care unit patients in one o f the teaching hospitals in city of Rasht. Intra-abdominal pressure was measured every 8 hours for a 24-hour period through a Foley catheter (Korn method). Instrument used consisted of three parts: first part covered personal data (age, gender, Body Mass Index, disease diagnosis), second part included continuous assessment of organ dysfunction scale (respiratory condition, liver, kidney, hemodynamic, and level of conscious) and third part covered data related to IAH and accompanying variables(mean arterial pressure, abdominal perfusion pressure, peak airway pressure, maximum airway pressure, plateau pressure and positive end expiratory pressure) and demographic data, type of diagnosis, SOFA score, central venous pressure, mean airway pressure was recorded. Result: Findings showed that the frequency of intra-abdominal hypertension was 18.42percent. Also Step wise regression method showed that the mean arterial pressure of 1.02 times can increase intra abdominal pressure. Conclusion: Intra-abdominal pressure as a factor affecting the performance of other organs in patients in intensive care units is important and itʹs recommended that intra-abdominal pressure to be measured routinely in critically ill patients and through this prevent abdominal compartment syndrome and its complications.