عوامل موثر بر نيت ترك خدمت كاركنان در سازمان مركزي دانشگاه پيام نور

Antecedents of Employee Intention to Leave in Payam-e-Noor University

نيت ترك خدمت، ميل ارادي افراد براي پايان دادن به همكاري در يك سازمان است. با آنكه اين نيت ممكن است هيچگاه عملي نشود، ليكن امكان دارد كه اين نيت تاثير خود را در قالب‌هايي چون غيبت، اهمال، خرابكاري و مانند اينها نشان دهد. يكي از راه‌هاي جلوگيري از ترك خدمت و پيامدهاي آن، شناسايي عواملي است در تحريك نيت‌هاي ترك خدمت افراد نقش دارند. نتايج اين تحقيق ميداني در نمونه 187 نفري از كاركنان سازمان مركزي دانشگاه پيام نور گوياي آن بود كه حمايت سازماني ادراك شده، نقض قرارداد روان‎شناختي، عدالت توزيعي، رضايت شغلي، و تعهد احساسي بر نيت ترك خدمت تاثير معناداري دارند؛ هرچند تاثير عدالت رويه‌اي معنادار نبود. طبق نتايج، مي‌توان 54 درصد از واريانس نيت ترك خدمت افراد را به عوامل مذكور نسبت داد. از طرفي، مشخص گرديد كه تعهد احساسي، و رضايت شغلي، دو متغير ميانجي در روابط ساير متغيرها با نيت ترك خدمت هستند. دلالت‌هاي نظري و عملي اين تحقيق در بخش پاياني آورده شده است.

Intention to Leave (ITL) is defined as employee voluntary tendency to terminate employment in his/ him organization. Indeed, this intention might not occur really, but its effects can be seen in forms of absence, lassitude, and sabotage. Identifying antecedents or drivers, is one of the ways to prevent ITL and its effects. Present research results in 187 employees of Payam-e-Noor University showed that perceived organizational support (PCV), psychological contract violation (PCV), distributive justice (DJ), job satisfaction (JS), and affective commitment (AC) have significant impacts on ITL; but procedural justice (PJ) didn’t showed significant relationship to ITL. Also, it can be attributed 54 percent of ITL variance to above mentioned factors. Finally, it is observed that JS and AC are two mediators in other factor relationship with ITL.