تاثير آموزش بازي درماني مبتني بر رابطه والد- كودك ( CPRT) مطابق با الگوي لندرث به مادران بركاهش مشكلات رفتاري كودكان

روان شناسان براي رفع مشكلات رفتاري كودكان، شيوه هاي گوناگوني را در طول ساليان متعدد طراحي كرده اند. برخي از روش ها بر خود كودك، برخي بر والدين و برخي بر محيط آموزشي متمركز بوده است. بارزترين شيوه تغيير رفتار در كودكان، به بازي درماني باز مي گشته است. اين روش درگذشته بيشتر بر تعامل درمانگر با كودك متمركز بوده است؛ درحالي كه برخي الگوها به آموزش اين شيوه به والدين و تكيه بر آنها به عنوان واسطي براي ترميم و بهبود رفتارهاي كودكان نزديك شده اند. يكي از اين روش ها الگوي بازي-درماني مبتني بر رابطه والد- كودك (CPRT) است. بر اين اساس مساله تحقيق حاضر اينست كه آيا آموزش مهارت هاي بازي درماني مبتني بر رابطه والد-كودك به مادران، باعث كاهش مشكلات رفتاري دركودكان مي شود؟ به منظور بررسي اين امر، كودكان پيش دبستاني 7- 6 ساله در دو مرحله مورد ارزيابي قرار گرفتند. در مرحله اول 73 كودك توسط سياهه رفتاري كودك(CBCL) مورد بررسي قرار گرفتند كه 25 نفر از آنها داراي مشكلات رفتاري بوده اند و13 نفر از مادران آنها آماده شركت در طرح حاضر شدند. از اين 13 نفر 6 نفر در گروه آزمايش و 7 نفر در گروه كنترل، بطور تصادفي جايگزين شدند. تمامي اين والدين در دو مرحله پيش و پس آزمون، پرسش نامه CBCL را پُر نمودند. افراد گروه كنترل در انتظار درمان ماندند و گروه آزمايش طي 10 جلسه 2 ساعته، در برنامه آموزش مهارت هاي بازي درماني شركت كردند. داده هاي مرحله پيش و پس آزمون با استفاده از آزمون آماري يومن ويتني مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها نشان دادكه آموزش مهارت هاي بازي درماني به مادران موجب كاهش مشكلات رفتاري در كودكانِ گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شده است.

The psychologists for reducing child behavioral problems have suggested many different methods. Some of these methods have focused on child, some on parents and the others on educational environments. The most prevalent way for changing the child behaviors has been play therapy. In the last decades, play therapy has been focused more on the therapist-child relationship, whereas some methods have been attended to educat-ing play therapy skills to parents as an intermediate for improvement of child behaviors. One of these methods is child-parent relationship thera-py (CPRT). The aim of this research is surveying the efficiency of CPRT on reducing child problematic behavior. For surveying this aim, some preschool children aged 6-7 were assessed in two phases. In the first stage 73 children have been assessed using Child Behavior Checklist (CBCL), that 25 children had behavioral problems. 13 of their mothers were ready to contribute in this research that 6 mothers have been randomly assigned to experiment group and 7 to control group. All of these mothers filled the CBCL in pre and post test situations. The experiment group faced with play therapy skills training program in ten two-hour session and the control group waited for an optional delayed treatment. Pre and post test data was analyzed with U-man witney test and the results showed that CPRT has caused a meaningful reduction in childrenʹs behavioral problems in experiment group than control one.