بررسي الگوي رابطه سلامت روان و دينداري در دانشجويان شاهد و غيرشاهد

پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط دينداري و سلامت روان دانشجويان شاهد و غير شاهد و مقايسه وضعيت دينداري و سلامت روان در دو گروه انجام شد. نمونه مورد بررسي شامل 100 نفر دانشجوي شاهد و 100 نفر دانشجوي غيرشاهد بود كه با روش نمونه‌گيري تصادفي از بين دانشجويان دانشگاه تهران انتخاب گرديد. در اين پژوهش از مقياس نگرش مذهبي خداياري فرد و همكاران (1385) و پرسشنامه سلامت عمومي (گلدبرگ، 1972) براي جمع‌آوري اطلاعات استفاده گرديد. براي تحليل داده‌ها شاخص‌هاي آماري همبستگي پيرسون، آزمون Z فيشر و تحليل واريانس چند متغيري به كار رفت. يافته‌ها نشان داد كه بين سلامت عمومي و دينداري در هر دو گروه شاهد و غيرشاهد ارتباط معنا‌دار وجود دارد؛ در بين دو گروه شاهد و غيرشاهد از نظر ميزان دينداري تفاوت معنا‌داري وجود دارد؛ ولي از نظر نمرات سلامت عمومي در بين دو گروه هيچ تفاوتي يافت نشد. بنابراين مي توان بيان كرد تقويت باورها و رفتارهاي دينداري در دانشجويان منجر به ارتقاي سلامت در آنها شود.

Current study is conducted to investigate relationship between mental health and religiosity in Shahed and Non-Shahed college students. Stu-died sample is consisted of 100 shahed and 100 Non- shahed that were selected by random sampling method among students of university of Tehran. Religiosity scale (Khodayri fard et al, 1385) and General Health Questionnaire (Goldberg, 1972) were used as data gathering instruments. Data analysis was done using Pierson’s correlation coefficient, fisherʹs Z test and Multi-variate Analysis of Variance (MANOVA). Findings indi-cated meaningful relationship between mental health and religiosity. Al-though significant differences was not observed between Shahed and non-Shahed group in mental health but these groups were different from religiosity perspective. Therefore, it could be said that improving reli-gious belief and behaviors among students will lead to enhance their health statue.