ارزيابي حساسيت فيزيكي سواحل غربي استان هرمزگان در برابر آلودگي نفتي بر اساس كدهاي NOAA

مناطق ساحلی نواحی پویایی از عملكرد متقابل زمین، آب و اتمسفر هستند كه در عین حال تحت تاثیر تغییرات دائم طبیعی و دست‌كاری انسان قرار دارند. پژوهش حاضر، با هدف تعیین حساسیت فیزیكی مناطق ساحلی غرب استان هرمزگان با استفاده از روش شاخص حساسیت زیست محیطی (ESI) كه از جمله روش­های آزمون شده در سطح جهانی برای شناسایی مناطق حساس ساحلی در برابر انتشار مواد نفتی و آلاینده ارائه شده توسط سازمان نوآ، انجام شده است. به همین منظور با استفاده از تصاویر ماهواره­ای، نقشه­های خصوصیات زمین­شناسی ساحل، شكل اراضی ساحلی، شرایط هیدرودینامیكی (جزر و مد و انرژی امواج)، شیب، تالاب­ها و پوشش گیاهی و همچنین اطلاعات برداشت شده از بازدیدهای میدانی؛ منطقه بر اساس كدهای ارایه شده توسط نوآ در سیستم اطلاعات جغرافیایی طبقه­بندی گردید. با توجه به نتایج بدست آمده از مجموع Km260/1635 محدوده مورد مطالعه، 17/15 درصد را سواحل ماسه­ای-شنی، 07/13 درصد را سواحل ماسه­ای دانه درشت، 30/8 درصد ساختارهای انسان ساخت مستحكم در پناه، 85/6 درصد پهنه­های جزرومدی در معرض امواج و 52/26 درصد را سواحل دارای پوشش مانگرو تشكیل می‌دهد. نتایج همچنین مشخص نمود كه 42/45 درصد مساحت محدوده مورد مطالعه دارای حساسیت بسیار بالابوده و در صورت بروز آلودگی نفتی آن را در خود نگه داشته و براحتی پاك نمی­شود كه این خود دلیلی بر توجه بیشتر به مدیریت سواحل در این استان است.