امنيت سازي در عصر نيومركانتيليسم اقتصادي

Security building in the Age of Economic Neo- mercantilism

امنيت سازي ضرورت راهبردي كشورها در تمام دورا ن تاريخي است. در هر عصري، شكلي خاص از امنيت سازي مورد توجه بازيگران قرار م يگيرد. لذا دوره پس از موج دوم انقلاب صنعتي را عصر نيومركانتيليسم مي نامند. اما در سال هاي دهه 1960 ، در عصر موج سوم انقلاب صنعتي، شكل بندي هاي امنيت منطقه اي و بي نالمللي كشورها با تغ يير و دگرگوني هايي بنيادين روبه رو شد. اصلي ترين نشانه چنين تغ ييراتي در «كنترل ساختاري » بازيگران و فرآيندهاي سياسي نمود يافته است. به عبارت ديگر، هرگونه تحول راهبردي مربوط به شرايطي است كه در راستاي امنيت سازي پيچيده قرار گيرد. كشورهاي صنعتي غرب از اواخر قرن 19 چنين الگويي را آغاز كردند كه ه مچنان ) 2011 ( ادامه دارد. ضرورت هاي كنترل ساختاري در امنيت سازي ايجاب م يكند مداخله قدرت هاي بزرگ در امور داخلي كشورها افزايش يابد. بنابراين، واحدهايي مانند جمهوري اسلامي ايران كه در فضاي مقابله با تهديدهاي بي نالمللي جهان غرب قرار گرفت هاند، نيازمند شناخت الگوهاي قدر تيابي و قدر تسازي بازيگران اصلي سياست بي نالملل اند، چون فقط با اين روش مي توان نيازهاي امنيت سازي ايران و كشورهاي انقلابي را تامين كرد. سوال اصلي اين مقاله معطوف اين است كه با تغ يير ساختار اقتصاد جهاني از مركانتيليسم به نيومركانتيليسم، چه دگرگوني در ماهيت امنيت حاصل خواهد شد؟ در پاسخ به سوال يادشده، اين موضوع مطرح مي شود كه امنيت در ساختار نيومركانتيليسم ماهيت غيرمستقيم، غيرابزاري و نرم افزاري پيدا كرده است. در تب يين اين مقاله از رهيافت نيوليبرالي امنيت استفاده شده است. طبعاً رويكرد تحليلي نظري هپردازاني مانند جوزف ناي و مايكل هورتن از اهميتي ويژه در اين مقاله برخوردار است.

Security building is a strategic necessity for countries in all history. In every age, players attend to special form of security building. Hence, the period after the second wave of the Industrial Revolution is well-known as era of Neo-mercantilism. However, regional and international security formations of Countries faced with fundamental changes during the 1960s i.e. the era of the third wave of the industrial revolution. The most important signs of such changes are “structural control” of players and political processes. In other words, every strategic evolution is connected to circumstances of the complex security building. The Western industrialized countries started this model in the late 19th century that it has continued as before (2011). Requirements for structural control in security building involve increase of macro powers intervention in the internal affairs of other countries. So, actors such as Islamic Republic of Iran, which has been dealing with international threats from western world, needs to recognize international politics main actors’ patterns of power-finding and power building, because only this way can meet needs of the Revolutionary countries and Iran’s security building. The main question this paper is that: “following changing the global economy structure from mercantilism to neo-mercantilism, what will changes in the nature of security? In response to the question above, suggests that security has found indirect, non-instrumental and software-based nature in the structure of neo-mercantilism. In order to explain this article, we have used neo-liberal approach to security. Naturally, in this article the analytical approach of theorists such as Joseph Nye and Michael Horten is of particular importance.