چالش هاي همگرايي در ميان كشورهاي اسلامي (مطالعه موردي سازمان كنفرانس اسلامي)

The Challenges of Convergence between Islamic Countries (Case study OIC)

همگرايي ملل مسلمان و دولت‌هاي آن از ديرباز در ميان نخبگان كشورهاي اسلامي مطرح و به اشكال گوناگون پي‌گيري شده است. اين تلاش‌ها بعد از فروپاشي امپراتوري عثماني و تفرق امت اسلامي، كه در نتيجه‌ آن جهان اسلام حتي از يك وحدت صوري هم بي نصيب شد، به طور جدي‌تري دنبال شد. اما همه اين تلاش‌ها به نتيجه دلخواه مسلمانان منتهي نشد. با تاسيس سازمان كنفرانس اسلامي انتظار مي‌رفت كه امت اسلامي بار ديگر به وحدت و همگرايي نايل آيد اما اين سازمان نيز چندان توفيقي حاصل نكرد. عوامل مختلفي در اين عدم توفيق موثراند كه در اين مقاله، اين عوامل در قالب چالش‌هاي برون سازماني در سه حوزه‌ سياسي، اقتصادي و اجتماعي- فرهنگي بررسي شده است. سازمان كنفرانس اسلامي درحقيقت بين الملل‌گرايي مذهبي است. به عنوان يك سازمان بين‌الدولي، اين سازمان داراي ويژگي‌هاي منحصربه فردي است.

The integration among Islamic countries had been pursued in few past centuries. The major objective of this article is to examine the problems associated with the policy making in the area of integration of member states of the Organization of Islamic Countries (OIC). The investigation is aimed at finding a suitable answer to the following question: Considering the major developments in international security environment, has the success of integrating policies become more crucial for the OIC? Why the OIC cannot attain the real integration between Islamic Countries? This article studied the external factors: political, economical, social-cultural issues & also internal challenges of OIC.