شيخ اشراق و عرفان دوره نخستين

Suhrawardi (Shaykh al-ishraq) and Early Mysticism

در اين مقاله، ميزان اطلاع و تاثيرپذيري شيخ اشراق از عرفان و عارفان دوره نخستين، يعني از آغاز شكل‌گيري عرفان در قرن دوم هجري تا زمان ابن عربي، همچنين ميزان تحليل مطالب عرفاني آن دوره در آثار سهروردي مورد بحث قرار گرفته است. ابتدا، اصطلاحات عرفان دوره نخستين در آثار سهروردي بيان و سپس، ضمن اشاره به شخصيت عارفان از نگاه سهروردي،به بررسي ميزان تاثيرپذيري شيخ اشراق از عارفان آن دوره در زمينه‌هاي سيره علمي، سيره عملي، آثار حكمي و آثار عرفاني پرداخته شده است. در پايان اجمالاً تحليل مطالب عرفاني، اعم از عرفان نظري و عملي، در آثار سهروردي مورد توجه قرار گرفته است.

The present paper studies the extent to which Suhrawardi (Shaykh al-ishraq) was aware of and influenced by early mysticism and mystics (from the formation of mysticism in second century [ʹAHʹ] to Ibn ʹArabiʹs time), and the extent to which mystical issues of that period included in Sohrewardiʹs works have come under careful scrutiny. First, it refers to some technical terms of early mysticism in Suhrawardiʹs works. Then, expounding mysticsʹ personality from Suhrawardiʹs viewpoint, it seeks to see how much Suhrawardi (the Master of Illumination) was influenced by the mystics of that time in terms of scientific and practical Sira (conducts and states), and mystical and theosophical works. Finally, it touches on the extent to which mystical issues in Suhrawardiʹs works have been analyzed including theoretical and practical mysticism