بقا در عصر ويرانسازي

وسل و كريستنسن، همكاران دانشكده كسب وكاري هاروارد در اين مقاله روشي را براي تعيين ميزان خطريك ويرانسازي براي يك كسب وكار ارائه مي دهند. با درك عميق وظايفي كه شركت به طور عمليبراي مشتريان انجام مي دهد و تعبيري روشن از مزايا و موانعي كه ويرانساز با آن ها روبه روست، مي توان پيش بيني كرد ويرانساز آتي تا چه ميزان و با چه سرعتي، مدل كسب وكاري موجود را به انزوا مي كشاند. سپس مي توان در واكنش، گام هايي براي حداكثرسازي قدرت هاي هسته اصلي برداشت. نگارندگان، ويرانسازي فروشگاه هاي خواروبارفروشي را مثال آورده اند. با وجودي كه فقط يك درصد از كل خواروبار در ايالات متحده به صورت برخط خريداري مي شود، تئوري ويرانسازي مي گويد خواروبارفروشي هاي مجازي بر سرعت زمان هاي توزيع و گستره انتخاب محصولات خود و ويژگي هايي مي افزايند كه به سختي در تصور ما مي گنجند. انگيزه آن ها جذب مشتريان جديد و حاشيه سود بالاتر است. اما از سه وظيفه اصلي كه مشتريان به خاطر آن به خواروبارفروشي مراجعه مي كنند (خريد اقلام فاسدنشدني، خريد شام شب و خريد كالاهاي اضطراري) فقط اولين وظيفه در برابر هسته گسترش پذير ويرانساز(توانايي آن در حفظ قيمت هاي بسيار پايين به منظور نفوذ به بازارهاي پردرآمد در جست وجوي مشتريان بيش تر) آسيب پذير است. اين بدان معناست كه خواروبارفروشي هاي سنتي بايد تمركز بيش تري بر توسعه نوآوري داشته باشند تا بتوانند دو وظيفه ديگر را تقويت كنند