شهرآشوب در شعر مسعود سعد سلمان

Shahrashub in Mas’ud Sa’d Salman

شهرآشوب، يكي از انواع شعر فارسي است كه نخستين نمونه‌ي بازمانده از آن در شعر فارسي از آن مسعود سعد است. شهر‌آشوب، شعري است كه به توصيف پيشه‌هاي گوناگون مردم يك شهر مي‌پردازد. شهرآشوب، لحني عاشقانه دارد و گويي كه شاعر در آن محبوب خود را توصيف مي‌كند. شهرآشوب مسعود سعد، نمونه‌ي ارزشمندي از شهرآشوب در شعر فارسي است كه علاوه بر ويژگي‌هاي ادبي، از خلال آن مي‌توان به اطلاعات جامعه‌شناختي مهمي در باب پيشه‌‌ها، رسم و رسوم، باورها و به طور كلي جامعه‌ي روزگار شاعر دست يافت. شاعر در وصف پيشه‌وران، ابزارهاي شعري گوناگون را در خدمت خلاقيت‌هاي خويش قرار داده و حاصل كارش، قطعاتي شيرين و خواندني است. در اين مقاله سعي شده برخي از ويژگي‌هاي ساختاري و محتوايي شهرآشوب مسعود سعد برشمرده و اسباب شناخت و آشنايي بيشتر با اين دسته از سروده‌هاي وي، فراهم شود.

Shahrashub is one of the oldest Persian poetic genres. The first extant poem of this genre is found in the Mas’ud Sa’d’s divan. Sharashub is a poem which describes different professions of the people in a city. The poem has a romantic tone by which the writer seemingly describes his beloved. Shahrashub of Mas’ud Sa’d is a precious version of this genre not only for its literary characters but also for the different sociological information it provides: information on different professions, customs, work tools of the poet’s time. In describing different craftsmen, the poet has creatively made use of poetic devices, composing fair pieces. In the present study, some of the structural and contextual specifications of Mas’ud Sa’d’s Shahrashub are enumerated and discussed. Key Words: Mas’ud Sa’d Salman, Sharashub, profession, beloved, description.