تفاوت شناخت حاصل از گردشگري واقعي و گردشگري مجازي بر پايه نظريه روايت

Understanding the Differences of the Cognition Gained from Real and Virtual Tourism based on the Narrative Theory

توسعه تكنولوژي‌هاي جديدِ ارتباطي در سال‌هاي اخير، به حدي رسيده است كه براي به‌دست‌آوردن اطلاعات از سراسر دنيا، ديگر نيازي به سفري واقعي و حضور در محل احساس نمي‌شود. انسان در دنياي امروز، قادر است از درون خانه خود، با استفاده از امكانات فضاي مجازي، در هر زمان كه بخواهد، به مناطق دوردست سفر كند. گردشگري، در اين اوضاع، ديگر وابسته به زمان و مكان و نيازمند برنامه‌ريزي مالي و زماني خاص نيست. در اين زمينه، دو سوال مهم وجود دارد. اولاً، آيا گردشگري مجازي ممكن است جايگزين گردشگري واقعي شود و نياز سفر واقعي را مرتفع كند؟ ثانياً، آيا نوع شناختي كه گردشگري مجازي توليد مي‌كند، با نوع شناختي كه در اثر حضور واقعي گردشگر در مكان ايجاد مي‌شود، يكسان است؟ در اين مقاله، براي پاسخ به اين سوال‌ها، ابتدا خصوصيات و ويژگي‌هاي گردشگري واقعي و گردشگري مجازي توضيح داده خواهد شد. محور اصلي اين مقايسه، حضور در مكان خاص و حس تجربي مكان در گردشگري واقعي و گزينشي‌بودن خصوصيات مكان و اخذ اطلاعات بسته‌بندي‌شده در گردشگري مجازي است. نويسندگان اين مقاله عقيده دارند كه گرچه گردشگري مجازي قادر است اطلاعات بسيار وسيع‌تر و كامل‌تري از گردشگري واقعي در اختيار افراد قرار دهد، در عمل، فاقد حس حضور در مكان و تجربه زيسته است. به‌همين‌سبب، اولاً، نوع شناختي كه به‌دست مي‌دهد، دستكاري‌شده و غيرواقعي است. ثانياً، اين نوع گردشگري، صرفاً، نقش مكمل براي گردشگري واقعي دارد. آن گردشگري كه از فضاي مجازي آغاز شده و به فضاي واقعي ختم شود، آثار و نتايج مثبت هر دو نوع را در عرصه شناخت دربرخواهد داشت.

Communication technologies today are greatly developed to the extent that obtaining information from different parts of the world is no more only depended to real and physical traveling. People are now able to travel as far as they want and whenever they wish using cyberspace, while sitting at home. Tourism in this condition is no more dependent on time, place and financial planning. Two important questions raise here, first, can virtual tourism replace the real tourism and eliminate the need for it? Secondly, could cognition produced by the virtual tourism be the same as the cognition formed by the real tourism? To answer these questions, defining the characteristics of virtual and real tourism is needed. The main basis of this comparison is being in special place and an experimental sense of being in that place, in the real tourism, on one hand, and selectivity of places and receiving packaged information in the virtual tourism, on the other. This paper claims that although the virtual tourism could offer vast and complete information to the tourist, but in reality it lacks sense of being in place and lived experience. For these reasons, the obtained cognition is manipulated and unreal. Secondly, this type of tourism can be considered only as a complement to the real tourism. A tourism that begins with virtual space and leads to the real world could have positive and better consequences of both spaces on the process of cognition.