رابطه خودكارآمدي و سلامت روان در دانش‌آموزان دبيرستاني

The Relationship Between Self- Efficacy and Mental Health Among High School Students

هدف اساسي پژوهش حاضر، بررسي رابطه خود كار آمدي با سلامت روان مي‌باشد . بدين منظور 300 دانش آموز دختر و پسر پايه سوم دبيرستان در رشته‌هاي تحصيلي علوم تجربي، انساني و رياضي با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش سياهه نشانگان مرضي 90 سيوالي (SCL-90-R) و پرسشنامه خودكار آمدي شرر و همكاران در 1982 بوده است پس از اجراي پرسشنامه‌ها داده‌هاي بدست آمده با روش‌هاي آماري همبستگي و t براي مقايسه دو گروه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين خودكار آمدي و نشانگان مرضي رابطه معكوس و معنادار وحود دارد. بين خودكار آمدي و سلامت روان همبستگي مثبت معني‌دار يافت شد. همچنين مشاهده شد كه بين دو گروه دختر و پسر از لحاظ خودكار آمدي و سلامت روان تفاوت معني‌داري وجود ندارد. در اين پژوهش وجود رابطه معنادار بين باورهاي خودكارآمدي و سلامت روان (نشانگان مرضي كم‌تر) تاييد شد.

Present research aimed to investigate the Relationship between self- efficacy and mental health. To this aim, 300 high school boys and girls in the third grade were chosen through cluster sampling. The tools employed in this research were as follows: self- efficacy scale (Sharer, et.al 1982) and symptom checklist- 90- Rivis scale (SCL- 90- R). The collected data was analyzed using t- test for comparing the two sex groups and correlation. Results revealed that there is a significant relationship between self- efficacy and mental health and low levels of self- efficacy were accompanied by high levels of pathological symptoms. It became obvious that there is not a significant difference between self- efficacy and mental health in girls and boys. Finally, the research confirmed the relation ship between self- efficacy and mental health.