شهرگرايي و ايستارفرهنگي مورد تجربي ساكنين شهر تهران

Urbanism and Culture Attitude:the Expermentate case of citizens of Tehranʹʹs

شهرگرايي و ايستار فرهنگي: مورد تجربي ساكنين شهر تهران يعقوب موسوي ، اعظم پاك خصال تاريخ دريافت: 22/3/91، تاريخ تاييد: 8/6/91 چكيده شهرگرايي به كيفيت متمايز اجتماع انساني يا شيوه‌ي زندگي كه ويژگي شهر است اشاره مي‌كند. شهرگرايي برخلاف شهرنشيني فرايند رشد شهري نيست بلكه مرحله‌ي نهايي و نتيجه‌ي شهرنشيني محسوب مي‌شود. در اين بررسي شهرگرايي و تاثير آن بر ايستار و رفتار شهروندان شهر تهران با تاكيد بر نظريه لوييس ورث و نظريه‌‌هاي مكتب شيكاگو مورد مطالعه قرار گرفته است. ايستارهاي فرهنگي اجتماعي با شاخص‌هايي چون خودبيگانگي، عقلاني شدن كنش فردي، كاهش انسجام اجتماعي، كاهش پيوند عاطفي وافزايش فردگرايي مورد سنجش قرار گرفته‌اند. روش تحقيق پيمايش و ابزار گردآوري اطلاعات پرسش‌نامه است. حجم نمونه 390 نفر از افراد (اعم از مرد و زن) 60-20 ساله‌ي ساكن در پنج منطقه‌ي تهران تعيين شده است كه نمونه‌ها بصورت تصادفي با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شده‌اند. يافته‌هاي پژوهش بر حسب محاسبه‌ي ضريب همبستگي پيرسون مبين وجود رابطه‌ي معنادار بين شهرگرايي و عقلاني شدن كنش فردي، كاهش انسجام اجتماعي و افزايش فردگرايي است. ولي بين شهرگرايي و از خودبيگانگي فردي و كاهش پيوند عاطفي رابطه معني‌دار نبود. واژگان كليدي: شهرگرايي، ايستار، ازخودبيگانگي، عقلانيت، كاهش انسجام اجتماعي، فردگرايي, رابطه عاطفي.

Urbanism and Cultural Attitude: the experimental case of citizens of Tehran’s city Yaghoub Mousavi Azam Pakkhesal Abstract Urbanism denotes a distinctive quality of human communitywhich is characteristic of the city. Urbanization is not a process of urban growth, but it is a final stage and conclusion of urbanization. Urbanism has been studied with the emphasis on Luis Wirthʹs theory and Chicago school theories. Socio-cultural attitude factors in this study are include; self alienation, rationalization of individual action, decrease in social adherence, decrease of emotional relations and increase in individualism.In the process of gathering data, questionnaire was the main instrument in the form of a survey study. The samples have been 390 people (including males and females) within the age groups of 20-60 who have been citizens of 5 districts in Tehran. The samples have been selected randomly through cluster sampling. The findings of this current study based on estimation of Pearson Correlations Coefficient indicates that there were significant relationships between urbanism and rationalization of individual action, decrease of social adherence and increase of individualism. There was no significant relationship between urbanism and individualistic-self alienation and decrease of emotional relations. Keywords: Urbanism, Socio-cultural attitudes, Self alienation, Rationalization, Decrease of social adherence, Individualism, Emotional relation