نجواي توسل جويندگان به معبود (2) توسل از منظر پيشوايان معصوم عليهم‏السلام

The Whispered Words of the Seekers of Access to the Deity (2): Supplication in the View of Infallible Imams (peace be upon them)

اين مقاله شرح و تفسيري است بر كلام امام سجاد عليه‏السلام، كه به بحث از توسل و تقرب به خداي سبحان مي‏پردازد. انسان از آن‏جهت كه داراي فقر ذاتي است، هيچ چيز از آن خود براي عرضه و تقرب به خداي سبحان ندارد. ايمان هم چيزي است كه خداي سبحان به او بخشيده است. انسان به دليل اين فقر ذاتي، نمي‏تواند وسيله‏اي به‏سوي خدا عرضه كند و به آن وسيله تقرب جويد؛ چون واسطه بايد عرضه‏شدني باد و خداي سبحان غني مطلق است. امام سجاد عليه‏السلام مي‏فرمايند: «ما دو وسيله براي توسل و تقرب به خداي سبحان داريم: عواطف و رحمت و شجاعت پيامبر اكرم صلي‏الله‏عليه‏و‏آله» تنها ابزار نيل به قرب الهي، شفاعت معصومان عليهم‏السلام است.

The present paper seeks to elucidate Imam Sajjadʹs words in his supplication about seeking access and proximity to Glorified God. Since man is essentially poor, he has nothing on his own to give or seek nearness to God. Faith, too, is something which God bestows upon man. Due to his essential poverty, man cannot have the by which he gets nearer to God because the means must be presentable, besides the Glorified God is absolutely rich and in need of no such things. Imam Sajjad (peace be upon him) states: "we have two means by which we have access and get nearer to God. They are the Holy Prophetʹs affection, mercy and courage which are the only means of drawing nigh to God and Infallible Imamsʹ intercession