مقايسه چگونگي انعكاس ادبيات تعليمي در اشعار نو و سنتي نيمايوشيج

The comparison of didactic literature in Nimayoushij`s new and traditional poems

شعر نيمايي تفاوت‌هاي آشكاري از نظر ساختار و شيوه بيان با اشعار سنتي دارد تا جايي كه حتي مضامين مشترك نيز به گونه‌هاي مختلفي در اين دو نوع شعر بيان مي‌شود. هدف اين مقاله مقايسه چگونگي بيان ادبيات تعليمي در شعر نو و سنتي است و از آنجا كه نيما در هر دو حوزه نو و سنتي شعر سروده، به بررسي شعر او پرداخته شده است تا برخورد شاعر نسبت به يك نوع ادبيات در دو حوزه متفاوت بهتر مشخص شود. در اشعار سنتي نيما، ادبيات تعليمي به شكلي صريح، موجز، موعظه وار و با قابليت ارسال المثل و بيشتر مواقع در قالب حكايت‌هاي اخلاقي و به صورت نتيجه گيري بيان شده تا حدي كه بعد تعليمي شعر بر عناصر ديگر برتري يافته است اما در اشعار نو، تعاليم اخلاقي در پشت زمينه شعر قرار گرفته است و با عناصر ديگر مثل عاطفه، تصوير، روايت، گفت‌و‌گو، تجربه شاعرانه و... آميخته شده است و گاه نمي‌‌توان تعاليم مورد نظر شاعر را به صورت مستقيم از شعر جدا كرد. اين موضوع بيشتر به دليل وحدت ارگانيك و رشد اندام وار شعر نو اوست كه شاعر تنها به قصد تعليم و بيان انديشه، جريان شعر را آگاهانه و از پيش تعيين نكرده است.

In structure and style, the traditional poetry differs from new poetry and common themes in the two poems can be expressed in different ways. The purpose of this paper is to show differences of expressing didactic literature in new and traditional poetry. Since Nimayoushij has composed poetry both in modern and traditional one, his poetry has been investigated to make clear his attitude towards a literary genre in two different structures. In his traditional poems, didactic literature is expressed clearly, concisely, and with the ability of moral tale in the form of proverbs in such a way that didactic aspect has advantages over other elements. But in the new poem, the moral teachings are in the background and they mix with other elements such as emotion, image, narrative, poetic experience ... and it is sometimes impossible directly to extract moral teachings from the poetry. This is mostly due to the organic unity and the growth of his modern poetry which the poet has not determined it in advance.