نظريه تربيتي و رويكرد برنامه درسي از منظر عمل گرايي نوين

Neo-pragmatism: Educational Theory and Curriculum Approach

تاريخ فلسفه تعليم و تربيت با پنج كلمه حياتي و مهم مواجه بوده و هست و اين كلمات پنج موقعيت را در بحث مربوط به فرايند تدريس و يادگيري در دنياي مدرن تعيين نموده‌اند، اين كلمات عبارت‏اند از: ذهن، دموكراسي، ستم‏ديدگي، جامعه پذيري، حكايت و قصه. سه واژه اول به ترتيب با نام‏هاي فردريك هربارت – ديويي و پايولوفريره عجين است كه در آمريكا و امريكاي لاتين و افريقا مطرح بودند و اجتماعي كردن با استفاده از ابزار دانش مربوط به ماركسيسم است كه عمدتاً در برزيل، فرانسه و ايتاليا مورد تفسير قرار گرفته و واژه قصه و حكايت نيز به وسيله افراد مختلف در نقاط مختلف دنيا مورد استفاده قرار گرفته است. و واژه‌اي است كه به وسيله طرفداران عمل‏گرايي نوين به ويژه گيرالدلي در تبيين تيوري تربيتي مورد توجه واقع شده است. بسياري از صاحب‏نظران معتقدند، شايد بتوان معني‏دارترين رشد در فلسفه امريكايي در زمان‏هاي اخير را رنسانس در عمل‏گرايي يعني عمل‏گرايي نوين تلقي نمود. بر اين اساس در اين مقاله ضمن معرفي تاريخچه، پيشگامان نهضت عمل‏گرايي نوين و ديدگاه برخي از آنها، ويژگي‏هاي مدل جامع و تيوري تربيتي عمل‏گرايي نوين، مراحل آموزش و يادگيري، نقش معلم و دانش آموز و رويكرد برنامه درسي مورد بحث و واكاوي قرار مي‏گيرد و در نهايت به پاره‌اي از انتقادات مطرح شده پيرامون نهضت عمل‏گرايي نوين اشاره مي‏شود.

Historically, philosophy of education has been faced with five vital and important words such as mind, democracy, oppressed, socialization and narrative. The words mind, democracy and oppressed are renown with Herbart, Dewey and frère and socialization is related to Marxism. The narrative is used by neo pragmatism in determining of educational theory. Some believe that neo pragmatism may be the most significant development in American philosophy and kind of renascence in pragmatism .In this article before all history, pioneers of neo pragmatism and their view point are discussed,and then neo-pragmatism educational theory and curriculum approach are study. Finally, are referred to some critics due to neo-pragmatism.