چگونگي تحقق وفاق اجتماعي در بوشهر

The Research of Social Cohesion in Bousheh

اين مقاله در پي تبيين پديده وفاق اجتماعي در بوشهر است. مباني نظري اين ‏تحقيق بر سطح خرد تاكيد دارد. يعني تبلور جامعه‌پذيري در عواملي همچون ‏پايگاه اجتماعي، ميزان تحصيلات، ميزان تعاملات با سه بخش رسمي (دولتي)، ‏غيررسمي (اقوام و خويشان) و نهادهاي مدني، رسانه‌هاي جمعي (داخلي و ‏خارجي) و ميزان مسافرت افراد (داخلي و خارجي). فرضيه‌هاي اين تحقيق در ‏پي آزمون وفاق اجتماعي با پايگاه اجتماعي، ميزان تحصيلات، نوع و ميزان ‏تعاملات افراد (با بخش رسمي ـ غيررسمي ـ نهادهاي مدني)، ميزان مسافرت ‏و استفاده از رسانه‌هاي جمعي است.‏ اين پژوهش با تعداد نمونه 250 نفر در شهر بوشهر انجام گرفت. شيوه ‏نمونه‌گيري كه اين پژوهش از آن بهره گرفته، خوشه‌اي چند مرحله‌اي و ‏تصادفي منظم است. نتايج پژوهش مبين آن است كه شاخص عام‌گرايي بيش ‏از شاخص‌هاي ديگر قادر است تا وفاق اجتماعي را نشان دهد. تحليل رگرسيوني، ‏نيز نشان داد كه نقش متغيرهايي همچون فعاليت در نهادهاي مدني، تفكر ‏ذهني، مسافرت به خارج و تحصيلات در تغييرات وفاق اجتماعي كارسازند.‏

This essay tends to examine effective factors upon social cohesion in ‎Boushehr. The theoretical foundation of this essay pay to micro-level or ‎factors such as social position, interaction with the official section ‎‎(government), informal section (family and relatives), education and civil ‎institutions as mass media (internal and external) and trips (internal and ‎external). The essayʹ hypotheses wants to analysis and test the relation of ‎social cohesion with mentioned variables.‎ The study sample is 250 in Boushehr. The method of sampling is multi-‎phase clustering and ordered random. The findings show that in social ‎cohesion, general indexes are more important than the others. The regression ‎analysis, also, shows that variables as activity in civil institutions, external ‎trips and education are more important.‎