تاثير عناصر گوگرد و روي بر رشد و عملكرد بادام زميني (Arachis hypogaea L.)

Effect of Sulphur and Zinc on Growth and Yield of Peanut (Arachis hypogaea L.)

بادام زميني يكي از گياهان دانه روغني مي باشدكه از لحاظ درصد روغن و پروتيين در دانه منبع غني محسوب مي شود. به منظور بررسي اثر گوگرد و روي بر برخي خصوصيات رشد و عملكرد بادام زميني از يك آزمايش فاكتوريل با دو فاكتور گوگرد (0، 40، 80، 120 كيلوگرم در هكتار) و كلات روي (0، 5/0، 1 و 5/1 گرم در ليتر) با طرح پايه بلوكهاي كامل تصادفي در 3 تكرار در سال زراعي 1387 در شهرستان بندر كياشهر استان گيلان اجرا شد. نتايج نشان داد كه مقادير گوگرد و روي اثر معني داري بر صفات گياه بادام زميني از جمله عملكرد غلاف، عملكرد دانه، و درصد روغن داشتند. مقايسه ميانگين خصوصيات مورد بررسي نشان داد كه گوگرد به ميزان 120 كيلوگرم در هكتار نسبت به ساير تيمار ها اثر بخشي بهتري داشت و در بين تيمار هاي كلات روي بيشترين تاثير مربوط به تيمار 5/1 گرم در ليتر بود. به علاوه، اثر متقابل مقادير فوق گوگرد و كلات روي در صفات مذكور بيشترين افزايش را داشته است

Peanut are one of the paired plants of oilseed and protein seed oil is a rich source. In order to evaluate effects sulphur and zinc on growth characteristics and yield of peanuts, a experiment was conducted in Bandar Kiashahr, Guilan province, Iran in 2008. The experiment laid out in a factorial arrangement with two factors sulphur (0, 40, 80, 120 kg ha) and zinc chelate on (0, 0.5, 1 and 1.5 g per lit) in a completely randomized complete block design with three replications. Results showed that amounts of sulphur and zinc significant effects were on Peanut plant traits, as pod yield, seed yield and oil content. The mean comparison of the properties studied showed that rate of 120 kg.h-1 sulphur was better than other treatments. Also had better efficacy between treatments of zinc chelate on treatment to 1.5gr per lit. Also, the interaction of the sulphur and zinc had the most increase on these parameters.