بررسي آزمون تداعي ضمني (IAT): مقايسه بين سازه اي و راهبردهاي پاسخ دهي آزمودني ها

Implicit Association Test (IAT): Between-Constructs Comparison and Subjects’ Responding Strategies

هدف: آزمون تداعي ضمني يا به اختصار "IAT"(گرينوالد و همكاران، 1998) آزموني است كه از آن در حوزه شناخت اجتماعي براي سنجش غيرمستقيم (ضمني) سازه هاي هويت، نگرش و تصور قالبي استفاده مي شود. هدف اين مطالعه، بررسي اعتبار سازه اين آزمون از دو جنبه خاص، اول تمايز بين سازه اي شدت قطبيت آزمون هاي تداعي ضمني و ديگري راهبردهاي پاسخ دهي آزمودني هاست. روش: 229 دانشجوي كارشناسي به سه آزمون تداعي ضمني سنجنده سازه هاي هويت جنسي، هويت گروه رشته اي و تصور قالبي جنسيت–رشته پاسخ دادند و سپس در مورد نحوه پاسخ دهي شان به اين آزمون ها با آنها مصاحبه شد. آزمون تحليل واريانس اندازه مكرر با عامل درون آزمودني نوع آزمون براي مقايسه آزمون هاي تداعي ضمني از نظر زمان واكنش و شدت قطبيت اجرا شد. از روش معادلات تخمين-زننده تعميم يافته و بهره گيري از متغير همگام زمان واكنش براي پيش بيني شدت قطبيت آزمون استفاده شد. پاسخ هاي آزمودني ها در مصاحبه، مبناي دسته بندي راهبردهاي پاسخ دهي قرار گرفت. يافته ها: شدت قطبيت آزمون تصور قالبي و نيز ميانگين زمان واكنش آن كوچك تر از آزمون هاي هويتي بود. در مقياس بين سازه اي، شدت قطبيت آزمون هاي تداعي ضمني مستقل از زمان واكنش آنها نبود. در بخش راهبردها، حدود نيمي از افراد راهبردهاي شناختي-عاطفي مشخصي بيان كردند. راهبردها به سه دسته كلي ديداري، بياني و حافظه اي و راهبردهاي حافظه اي خود به سه دسته ديگر تقسيم شدند. نتيجه گيري: پژوهش حاضر اعتبار آزمون تداعي ضمني در تميز شدت قطبيت سازه هاي شناختي تصور قالبي و هويت را از يكديگر تاييد نمي كند، چون تفاوت مشاهده شده در قطبيت اين سازه ها مستقل از سرعت كلي آزمودني در پاسخ دهي نبود. استفاده حدود نيمي از افراد از راه كارهاي شناختي مشخص تامل برانگيز است و مي-تواند اشاراتي به ادعاي اين آزمون در سنجش قدرت ارتباطات ضمني داشته باشد. مطالعه راهبردها همچنين نشان داد مدل حافظه كاري بدلي (2001) مي تواند مدل مناسبي براي تبيين راهبردهاي آزمودني ها براي پاسخ به اين آزمون باشد.

Objective: Implicit Association Test or IAT is a test used in the field of social cognition to implicitly assess identity, attitude and stereotype. The aim of this study was to examine the construct validity of this test from two specific aspects – i.e., between-constructs differentiation of IAT’s polarity strengths, and response strategies used by subjects. Method: 229 undergraduate students responded to three IATs assessing gender identity, major identity and gender-major stereotype. Participants were subsequently interviewed on how they responded to the IATs. Repeated measures ANOVAs using IAT type as a within-subjects factor were run to compare IATs in mean reaction time and polarity strength. In addition, the method of Generalized Estimating Equations was used to predict IAT’s polarity strength, using reaction time as a within-subjects covariate. Subjects’ responses in the interviews were used as the basis for categorizing response strategies. Results: The polarity strength, as well as the mean reaction time belonging to the stereotype IAT was smaller compared to those of identity IATs. On the between-constructs scale, IATs’ strength polarity was not independent of their reaction time. In the section dedicated to strategies, approximately half of the subjects mentioned specific cognitive-affective strategies. Strategies were categorized to visual, articulatory and memory-based. Memory-based strategies were further divided into three categories. Conclusion: The current study does not confirm the validity of IAT in differentiating cognitive constructs of stereotype and identity, because the observed difference in the polarity strength of these constructs was not independent of a subject’s overall speed of responding. The fact that nearly half of the subjects used specific cognitive strategies stipulates attention and can have implications for IAT’s claim to assess the strength of implicit associations. Furthermore, the study of the strategies suggests that Baddely’s model of working memory (2001) can serve as an appropriate model to explain the strategies employed by subjects for responding to IAT.