بررسي اثر انكوريجي ترانس پالاتال آرك در درمان كشيدن دندان

Assessment of the anchorage effect of transpalatal arch in tooth extraction treatment

مقدمه: اغلب در فك بالا به دست آوردن حداكثر انكوريج براي دندانهاي مولر اول و عدم حركت آنها به سمت محل دندان كشيده شده مورد توجه است. ترانس پالاتال آرك يكي از وسايلي است كه به تامين انكوريج كمك ميكند. مطالعات محدودي اثرات ترانس پالاتال آرك را بر حركات قدامي-خلفي، عمودي، عرضي و چرخشي مولرها با استفاده از سفالوگرام و كست مطالعه اندازه‌گيري كرده‌اند. بنابراين، مطالعه‌اي با هدف ارزيابي توانايي انكوريج ترانس پالاتال آرك در حركت قدامي-خلفي، عمودي، عرضي و چرخشي دندان هاي مولر اول فك بالا در بيماراني كه با كشيدن دندان هاي پره مولر و با و بدون ترانس پالاتال آرك درمان شدند، انجام شد. مواد و روش: اين مطالعه‌، يك پژوهش كارآزمايي باليني گذشته نگر بود كه بر روي 68 بيمار كه تحت درمان ارتودنسي قرار گرفتند، انجام شد. از اين افراد 34 نفر با ترانس پالاتال آرك و 34 نفر بدون ترانس پالاتال آرك درمان شدند. سفالوگرام‌هاي جانبي و كست‌هاي مطالعه‌ي قبل و بعد از درمان اين بيماران براي ارزيابي حركت دندان هاي مولر اول فك بالا در طول درمان بررسي شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با بكارگيري تي زوجي و من‌ويتني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: حركات قدامي-خلفي، عمودي و چرخشي دندان هاي مولر اول فك بالا در بيماران درمان شده با و بدون ترانس پالاتال آرك كه به وسيله‌ي سفالوگرام و كست‌هاي مطالعه بررسي شدند، تفاوت معني‌داري نداشتند. حركت عرضي دندان هاي مولر اول فك بالا در گروه درمان شده با ترانس پالاتال آرك و گروه درمان شده بدون ترانس پالاتال آرك به طور معني‌داري از نظر آماري متفاوت بود (به ترتيب 19/2 ± 19/0- ميلي متر و 25/1 ± 47/1- ميلي متر، 002/0 = P). بحث و نتيجه گيري: در اين مطالعه حركت عرضي دندان هاي مولر اول فك بالا در گروه درمان شده با ترانس پالاتال آرك به طور معني‌داري كمتر از گروه كنترل كه بدون ترانس پالاتال آرك درمان شدند، بود.

Background: Obtaining the maximum anchorage in the maxillary arch is mainly considered for preventing the first molars from moving towards the extraction site. Transpalatal arch is one of the instruments which provide anchorage. Up to now, a limited number of studies have assessed the effects of the transpalatal arch on sagittal, vertical, transverse, and rotational movements of the molars using both cephalograms and casts. Therefore, the present study aimed to evaluate the effect of the transpalatal arch on sagittal, vertical, transverse, and rotational movements of the maxillary first molars in the patients treated by the extractionof premolars with and without the transpalatal arch. Methods: The present retrospective clinical trial was conducted on 68 patients who had finished the orthodontic treatment and were treated with (34 patients) or without the transpalatal arch (34 patients). Pre- and post-treatment lateral cephalograms and study casts were evaluated to determine the maxillary first molars movements during the treatment. The data were analyzed by the SPSS statistical software using paired samples t-test and Mann-Whitney U test. Results: No significant difference was found between the transpalatal arch and no-transpalatal arch groups regarding the mesial, vertical, and rotational movements of the maxillary first molars measured using cephalograms and study casts. However, a statistically significant difference was observed between the two groups regarding the transverse movements of the maxillary first molars (-0.19 ± 2.19 mm and -1.47 ± 1.25 mm, respectively; P=0.002). Conclusions: In this trial, the transverse movement of the maxillary first molars of the transpalatal arch group was significantly less than that of the control group treated without the transpalatal arch.