نقش باورهاي مذهبي در افزايش توانايي خودمهارگري و خود نظم‌بخشي و كاهش رفتارهاي بزهكارانه

The role of religious beliefs in increasing self –control and self-regulation and decreasing of criminal behaviors

اعتقاد مذهبي نيرويي دروني، اجتماعي و روان‌شناختي است كه مي‌تواند پيامدهاي رفتاري، اجتماعي و مرتبط با سلامت را براي زندگي انسان به دنبال داشته باشد. مذهب نقش مهمي در رويارويي هاي فرد با تنيدگي‌هاي زندگي دارد و تعديل‌كننده‌ي بحران‌هاي شديد زندگي است. نتايج پژوهش‌هاي مختلف حاكي از آن است كه افراد مذهبي از سلامت روان‌شناختي بالاتري برخوردارند و داراي خشنودي ‌بيشتري از زندگي هستند. از سويي ديگر، رابطه‌ منفي مذهبي‌بودن با جرم و جنايت و رفتارهاي بزه‌كارانه در نتايج فراتحليل‌هاي مختلف تاييد شده است. در حالي كه مطالعات نشان مي‌دهند كه مذهبي‌بودن از بزه‌كاري بازداري مي‌كند، اما سازوكار‌‎‌‌هاي زيربنايي آن هنوز مشخص نشده است. تحقيقات پيشين برخي از سازوكار‌‎‌‌ها مانند باورهاي اخلاقي، شبكه‌هاي اجتماعي و ارتباط داشتن با همسالان غيربزه‌كار را بررسي كرده‌اند كه مذهب ممكن است از راه آنها بر بزه‌كاري تاثير غيرمستقيم داشته باشد. يك سازوكار‌‎‌ مداخله گر بالقوه كه توجه تجربي اندكي را به دنبال داشته، خودمهارگري است. نتايج تحقيقات حاكي از آن است كه افراد مذهبي سطوح بالاتري از خودمهارگري را نشان مي‌دهند. همچنين، خودمهارگري در بازداري نوجوانان مذهبي از ارتكاب رفتارهايي مانند مصرف مواد مخدر و مشروبات الكلي، نقش متغير واسطه اي را بازي مي‌كند. در مقاله‌ي حاضر شواهد تجربي مربوط به سازوكار‌‎‌‌هاي زيربنايي كه به ياري آن‌ها، مذهب مي‌تواند در كاهش رفتارهاي بزه‌كارانه، كاهش نشانه‌هاي مرضي روان‌شناختي و اجتناب از رفتارهايي مانند مصرف مواد مخدر و رفتارهاي جنسي خطرناك موثر باشد، بررسي مي‌شوند و در نهايت پيشنهادهاي لازم ارايه مي‌گردد.

Religious beliefs are an internal, social and psychological force that could have behavioral, social and health-related consequences for human life. Religion plays a major role in the individualʹs encountering with life complexities and is a modifier of lifeʹs tough crises. The outcomes of different researches indicate that religious people have a higher psychological health and life contentment. On the other hand, the negative relation between religiosity and crime and criminal behaviors is confirmed in results of different meta-analyses. While the studies show that religiosity inhibits crime, its basic mechanisms havenʹt been identified yet. Previous researches have examined some mechanisms such as moral beliefs, social networks and relationship with non-criminal peers that through them religion may have an indirect influence on crime. A potential intervening mechanism that has drawn little empirical attention is self-control. The results suggest that religious individuals exhibit higher levels of self-control. Furthermore, self-control plays the role of a mediator variable in restraining religious teenagers from abusing drugs and drinking alcohol. In this article empirical evidences related to basic mechanisms which by them religion could be influential in decreasing criminal behaviors, decreasing morbid-psychological symptoms and preventing behaviors such as drug abuse and risky sexual manners, are examined and finally necessary suggestions are made.