بررسي كيفيت زندگي و ابعاد آن در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

Quality of life in patients with type II diabetes

بيماري ديابت يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي متابوليك با عوارض ناتوان‌كننده، با سير مزمن و نامحسوس است. مزمن بودن ديابت و عوارض بالقوه آن اغلب باعث هزينه‌هاي مالي زياد و كاهش كيفيت زندگي مي‌شود. لذا اين مطالعه با هدف بررسي كيفيت زندگي و ابعاد آن و توصيف متغيرهاي فردي و اجتماعي موثر بر كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو انجام شده است . اين مطالعه از نوع مقطعي بود، كه در آن 224 نفر از بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه‌كننده به انستيتو غدد درون‌ريز و متابوليسم دانشگاه علوم پزشكي ايران شركت كردند. داده‌ها از طريق پرسشنامه مشخصات فردي و اجتماعي و پرسشنامه كيفيت زندگي كه داراي 5 بعد جسمي، رواني، اجتماعي، اقتصادي و بيماري و درمان بود، جمع آوري شده و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري مناسب، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج حاصل نشان داد كه در بعد جسمي كيفيت زندگي 3/53 درصد افراد نمره بيشتر از ميانگين را كسب كردند همچنين دربعد رواني 4/63 درصد افراد، در بعد اجتماعي 4/65 درصد، در بعد اقتصادي 8/51 درصد و در بعد بيماري و درمان نيز 4/51 درصد افراد نمره بيشتر از ميانگين را كسب كردند و كيفيت زندگي كلي با متغيرهاي سن، جنس، سطح تحصيلات، وضعيت اقتصادي و عوارض ديابت ارتباط معني‌دار آماري داشت. ارزيابي كيفيت زندگي بيماران ديابتي با توجه به عوامل فردي و اجتماعي موثر بر كيفيت زندگي، اطلاعاتي را فراهم مي‌كند كه مي‌توان از آن در جهت برنامه‌ريزي مداخلاتي براي مديريت بهتر ديابت و دستيابي به افزايش كيفيت زندگي اين بيماران، استفاده كرد.

Objective (s): Diabetes is one of the most common metabolic syndromes with debilitating complication, and chronic course. Chronic complications of diabetes and its potential costs are often causing of financial loss and decrease of quality of life. This study aimed to assess quality of life and its dimensions in patients with type II diabetes. Methods: This was a cross-sectional study of 224 patients with Type II diabetes referred to the Endocrinology and Metabolism Institute of Iran University of Medical Sciences. Data were collected on demographic and quality of life including information on 5 dimensions (physical, psychological, social, economic and disease and treatment). Results: The results showed that the physical quality of life in 53.3 percent of sample was more than average score. Also 63.4% of the patients scored higher than mean score on psychological dimension. This figure for social, economic and disease and treatment related dimensions were 65.4%, 51.8% and 51.4% respectively. Quality of life significantly was associated with age, gender, educational level, economic status and complications. Conclusion: The findings confirmed that quality of life in diabetic patients was associated with demographic factors. Indeed in order to better manage patients subgroup of patients should be considered.