ملي/ محلي گرايي بوم شناختي (اكولوژيك) (رويكردي نو به مقوله مديريت و آمايش سياسي فضا در ايران)

Localism /Nationalism Ecological; (New Approach to Political Manage the Space in Iran)

از زمان شكل گيري دولت مدرن در ايران، تلاش براي ساخت و تحميل يك هويت فضايي يكدست و هژمون بر عرصه فضاي ملي و در مقابل نيز تلاش نخبگان محلي براي ساختن يك هويت محلي منحصر بفرد بدون توجه به روابط فرا محلي وجود داشته است. هدف اين مقاله ارايه رويكردي نو به مقوله مديريت سياسي فضا در ايران است. رويكردي مبتني بر مفهوم ضد ژيوپليتيك به مقوله ي ملي-گرايي خشونت آميز و محلي گرايي واگرا بر عرصه فضاي جغرافيايي/ سياسي سرزمين ايران. در واقع ارايه اين رويكرد به درك و فهم نو و متفاوت از فضا و سياست منجر مي گردد. هر تغييري در اين عرصه تغييراتي را در نوع تفسير ديگران به وجود مي آورد و در پي آن اشكال جديدي از فهم در قالب فضا و گفتمان هاي متفاوت شكل مي گيرد. اين فهم تعاملي نامتناهي و حلقه اي بهم پيوسته از اشكال متفاوت خود و ديگري در قالب گفتماني است كه لزوماً مستلزم نفي هيچ كدام از طرف هاي مقابل نيست. اين نوع رويكرد مبتني بر مسيوليت پذيري در قبال فضاهاي فرهنگي متفاوت است. در اين رويكرد "ديگري" در قالب ذهن، زبان و فرهنگ خود آنان فهم مي-گردد. استدلال اصلي اين مقاله كه با روش توصيفي-تحليلي انجام شده، اين است كه مديريت سياسي فضا از زمان شكل گيري دولت مدرن در ايران مبتني بر ساخت يك هويت منفرد و يكدست در فضاي ملي بوده و منجر به ملي گرايي خشونت آميز از يك طرف و در مقابل محلي گرايي واگرا شده است؛ و ناكارآمد مي باشد. لذا در جهت رفع اين نقيضه، ملي/ محلي گرايي بوم شناختي را به عنوان الگوي بديل مطرح مي كند. ملي/ محلي گرايي بوم شناختي مبتني بر اين فرض است كه فضاي ملي و محلي جزيي لاينفك از يكديگرند و فضا عرصه اي است براي ديالوگ و تفاهم نه تقابل. در فضاي اكولوژيك، اخلاق فضايي بر اساس ارتباطات چندوجهي و شبكه اي فضاها، مردمان و مناطق مختلف ايران استوار است. در اين فضا، سنت ها و روايتگري ها از تقسيمات متعارض شكل نمي گيرند، تفاوت هاي فضايي به گونه ايي مطلق دريافت نمي گردند، مفاهيم شباهت و تفاوت مقوله اي نسبي در نظر گرفته مي شوند و از دوگانگي و تقابل هاي دوتايي خشونت آميز و قوم محورانه در عرصه سياست و فضاي ملي/ محلي پرهيز مي گردد. بسترهاي اجتماعي چنين فضايي متفاوت از مديريت دولتي و توليد امنيتي فضاست. ملي/ محلي گرايي اكولوژيك در يك تعبير كلي مبتني بر رابطه مستمر بين اذهان متفاوت در دو سطح ملي و محلي است. يافته ها عبارت است از ديالوگي مستمر بين علايق استراتژي هاي ملي و خواسته هاي محلي و منطقه اي. يكپارچگي ملي و فهم روايت ها و داستان ها و علايق محلي و منطقه اي در كانون ملي/ محلي گرايي اكولوژيك قرار دارد.

Since forming modern state in Iran, there has been an attempt to create and impose a homogeneous space on the national space and local elites also have tried to make a unique local identity but there is not any regard to the localism relationship. This paper proposes a new approach to the political manage the space in Iran. There is anti-sense approach to issues of geopolitics violent nationalism and localism divergent geographical on space/political territory of Iran. In fact, this approach provides a new and different understanding of space and politics. Any change in this area causes a change in the interpretation type and new forms of understanding and dialogue in various forms in space. This approach is based on responsibility for different cultural contexts. In this approach, the "other" is understood in the context of their own culture. Local/national ecological argument is based on the assumption that national and local spaces are not separated from each other, and space is an area for dialogue and understanding not confrontation. In ecological space, spatial ethical is based on multimodal communication, networking spaces, people and different regions of Iran. In the space, traditions and narratives of the divisions are not taken the form of competing divisions; spatial differences are not received absolutely; similarities and differences concepts are considered as comparative category; dichotomy and binary oppositions violence and people-centered in the policy and local/national space are avoided. Such social contexts are different from public administration and safety spaces. Local/national ecological in general terms is based on an ongoing relationship between different minds on both national and local levels. Continuous dialogue between national strategies, local and regional demands, national integration, understanding of local and regional narratives and stories are the findings of this approach.