مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - مقايسه اثر تزريق داخل زجاجيه كليندامايسين و دگزامتازون با پريمتامين و سولفاديازين در درمان توكسوپلاسموز چشمي

چكيده فارسي :

هدف: مقايسه كارآيي تزريق داخل زجاجيه كليندامايسين و دگزامتازون با درمان رايج توكسوپلاسموز چشمي. روش مطالعه: در اين كارآزمايي باليني تصادفي شده يك‌سوكور، 68 بيمار مبتلا به توكسوپلاسموز چشمي فعال به طور تصادفي به دو گروه درماني تقسيم شدند. سي و چهار بيمار درمان داخل زجاجيه كليندامايسين و دگزامتازون (‌IVCD) و 34 بيمار ديگر درمان رايج (CT) شامل 6 هفته پيريمتامين و سولفاديازين همراه با پردنيزولون را دريافت كردند. براي گروه IVCD، 3-1 تزريق داخل زجاجيه اي شامل يك ميلي‌گرم كليندامايسين و 400 ميكروگرم دگزامتازون صورت گرفت. پيامد اوليه، تغيير در اندازه ضايعه شش هفته بعد از شروع درمان بود و حدت بينايي، ‌التهاب زجاجيه، واكنش‌هاي دارويي و ميزان عود، پيامدهاي بعدي اين مطالعه بودند. يافته‌ها: ميانگين تعداد دفعات تزريق در گروه IVCD، 6/1 تزريق بود. اندازه ضايعه به شكل معني داري بعد از درمان در هر دو گروه IVCD و درمان رايج كاهش يافته بود. (به ترتيب با 001/0 P < و 009/0 = P) با اين وجود، اختلاف ميانگين كاهش اندازه در هفته ششم بين دو گروه معنادار نبود (6/27±57 درصد در گروه IVCD و 3/29±4/58 درصد در گروه IVCD؛ 86/0 =P). در مقايسه با حدت بينايي پايه، ‌ديد بيماران به ترتيب در دو گروه IVCD و CT، 24/0±44/0 و 19/0±29/0 لوگمار افزايش يافته بود. ولي اختلاف بهبود بينايي بين 2 گروه معني دار نبود (001/0P < ). اثر تداخلي ايمونوگلوبولين M و گروه درماني روي اندازه ضايعه معنادار بود (002/0 P=) اين موضوع نشان داد كه بيماران IgM مثبت به درمان رايج و بيماران IgM منفي به IVCD بهتر پاسخ دادند. كاهش التهاب زجاجيه بين دو گروه معنادار نبود. در طول دو سال، چهار چشم (دو عدد در هر گروه) يك نوبت عود داشتند. عوارض نامطلوب دارويي در دو بيمار از گروه درمان رايج اتفاق افتاد. هيچ عارضه وابسته به تزريق، ‌در گروه IVCD ديده نشد. نتيجه گيري: تزريق داخل زجاجيه كليندامايسين و دگزامتازون را مي توان به عنوان يك جايگزين مناسب براي درمان رايج توكسوپلاسموز چشمي در نظر گرفت. اين شيوه درماني باعث راحتي بيش تر بيمار، كاهش عوارض عمومي و نياز به مراجعات و بررسي‌هاي خوني كم تر در مبتلايان به توكسوپلاسموز چشمي ‌مي‌شود.