افسردگي در ايران: مرور نظام‌ مند متون پژوهشي

Depression in Iran: a systematic review of the literature (2000-2010)

افسردگي، يكي از رايج‌ترين اختلالات رواني است. بر اساس مطالعه ملي بيماري‌ها و آسيب‌ها در ايران، افسردگي، سومين مشكل سلامتي كشور است. اين پژوهش با استفاده از ابزارهاي جستجو در پايگاه‌هاي الكترونيكي به بررسي نظام‌مند مطالعات انجام شده در زمينه افسردگي در ايران پرداخته است. در مجموع، 44 مقاله فارسي و 12 مقاله انگليسي كه در فاصله سال‌هاي 1379 تا 1388 در مجلات معتبر علمي ـ پژوهشي داخلي و بين‌المللي منتشر شده بود، مورد مطالعه و مرور قرار گرفت. بر اساس يافته‌هاي مطالعات فوق شيوع افسردگي در جمعيت‌هاي مختلف ايراني از 69/5 تا 73 درصد متغير بود. نتايج نشان داد كه افسردگي در زنان و دختران بيشتر از مردان است. افسردگي در زنان حدود 7/1 برابر بيشتر از مردان بود. همچنين شيوع افسردگي در جمعيت روستايي و شهرهاي كوچك به نسبت شهرهاي بزرگ بيشتر بود. افراد بيوه بيشترين ميزان افسردگي و بعد از آن به ترتيب افراد مطلقه، متاهل بيشترين درصد و افراد مجرد كمترين درصد افسردگي را داشتند. يافته‌ها همچنين نشان داد كه بخش عمده‌اي از مطالعات مربوط به افسردگي در ايران به موضوع زنان و مسيله باروري و ناباروري اختصاص داشته است (16 مقاله از مجموع 56 مقاله). با توجه به يافته‌هاي مطالعه مروري حاضر، شيوع بالاي افسردگي و بار قابل توجه كه اين بيماري به فرد، نظام سلامت و جامعه تحميل مي‌كند، اتخاذ روش‌هاي مناسب جهت شناسايي عوامل خطر، پيشگيري، درمان و مديريت اين بيماري ضروري به نظر مي‌رسد.

Objective (s): Depression is a common mental disorder. In Iran it counts third for the disease burden. A systematic review of the literature was carried out to collect data on the existing evidence on the topic in Iran. Methods: The search strategy included a combination of key words ‘depression’ and ‘Iran’. The intention was to review all full publications that have been appeared in Persian and English language biomedical journals during the last ten years (2000-2010). Results: A total of 56 papers (44 papers in Persian and 12 papers in English) were intensified and reviewed. Overall the prevalence of depression reported to vary from 6% to 73% in different populations. Females reported higher depression compared to males (about twice). Depression in rural areas was higher than urban areas. Widowed reported higher depression. There were a considerable number of papers on female depression and infertility (16 out of 56 papers). Conclusion: The findings from this rapid systematic review suggest that in general the prevalence of depression in Iran especially among some populations is high. It seems that the future attempt should be focused on risk factors, prevention strategies and perhaps timely treatment of patients.