تاثير مصرف حاد كافيين بر ظرفيت ضداكسايشي تام و شاخص فشار اكسايشي مردان واليباليست پس از يك جلسه فعاليت وامانده‌ساز مقاومتي

The effect of resistance exhaustive exercise and acute caffeine ingestion on total antioxidant capacity and oxidative stress indices in male volleyball players

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير مصرف حاد كافيين بر ظرفيت ضداكسايشي تام (TAC) و شاخص فشار اكسايشي (MDA) مردان واليباليست پس از يك جلسه فعاليت وامانده‌ساز مقاومتي بود. مواد و روش‌ها: در يك طرح نيمه‌تجربي، تصادفي و دوسوكور با اندازه‌گيري‌هاي مكرر (سه مرحله‌اي)، 20 مرد واليباليست (10/1±20/21 سال، درصد چربي 78/2±75/10% و نمايه‌ توده‌ بدن 99/0±95/22 كيلوگرم بر مترمربع) به دو گروه همگن شده‌ مكمل يا دارونما (به‌ترتيب 9 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن كافيين يا دكستروز) تقسيم شدند؛ سپس همه‌ آزمودني‌ها پس از دريافت مكمل يا ‌دارونما در يك قرارداد فعاليت مقاومتي با وزنه (شامل هفت حركت در سه نوبت با80 درصد يك تكرار بيشينه تاحد واماندگي) شركت كردند. نمونه هاي خوني وريدي در حالت پايه، 45 دقيقه پس از مصرف مكمل‌ و بلافاصله پس از فعاليت مقاومتي براي اندازه‌گيري تغييرهاي TAC و MDA سرمي اندازه‌گيري شدند. نتايج: نتايج به دست آمده، حاكي است كه مصرف حاد كافيين تاثير معني‌داري بر TAC و MDA پايه ندارد (05/0P?)؛ ازطرفي، يك جلسه فعاليت مقاومتي وامانده‌ساز باعث كاهش معني‌دار TAC (05/0P?) و افزايش معني‌دار MDA شد (05/0P?)؛ درحالي‌كه، تفاوتي معني‌دار در هيچ يك از متغيرهاي اندازه‌گيري شده بلافاصله پس از انجام فعاليت ميان گروه‌ها مشاهده نشد (05/0P?). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي حاضر مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه به احتمال، مصرف حاد كافيين، توانايي لازم براي افزايش TAC پايه را نداشته، همچنين نمي‌تواند از تغييرهاي نامطلوب MDA سرمي ناشي از انجام يك جلسه فعاليت مقاومتي در مردان واليباليست بكاهد.

Objective: The aim of this study was to identify the effect of acute caffeine intake on total antioxidant capacity (TAC) and oxidative stress indices (MDA) in male volleyball players following one-session resistance exhaustive exercise. Materials and Methods: Twenty male volleyball players (mean age 21.20±1.10 years, fat 10.75±2.78% and BMI 22.95±0.99 kg.m2) participated in a randomized, quasi-experimental, double-blind and repeated measured (three stages) design. Then, all subjects were allocated to two homogeneous groups (in order: 9 mg.kg-1.day caffeine or dextrose). All subjects participated in a single-session resistance weight-exercise (7 stations in 3 sets per station with 80% of 1-RM until exhausted). Blood samples were taken at three stages (baseline and 45 min after supplementation, and immediately after the exercise) were determined for changes in serum TAC and MDA. Results: The results showed that the acute caffeine intake has no significant effect on the basal serum TAC and MDA (p?0.05). Moreover, one-session resistance exhaustive exercise significantly reduced TAC (P?0.05) and significantly increased MDA (p?0.05). However, no significant differences in any of the measured variables between the groups were found immediately after resistance exercise (p?0.05). Conclusion: The present results show that acute caffeine consumption does not increase basal TAC and could not decrease the undesirable alterations of serum MDA induced by one-session of resistance exhaustive exercise in male volleyball players.