ماهيت اميد؛مقايسه‌اي تطبيقي بين اسلام و مسيحيت

The Essence of Hope; a Contrast between Islam and Christianity

ميد، سرمايه اصلي حيات آدمي است. كسي كه به آينده اميدوار است، احساس مي‏كند همه چيز دارد؛ چراكه خوشبختي واقعي و سعادت جاودان در احساس آرامش، اميد و مطلوب‌انديشي است. كسي كه از آرامش روان بهره‏اي ندارد، با ناامني رواني، دغدغه‌خاطر و وسوسه‏هاي فزون‏خواهانه، در اوج قدرت مادي نيز اندك توشه‌اي هم ندارد. در ميان تعاليم اديان آسماني، شايد نتوان نمونه‌اي را يافت كه از اميد به آينده و تحولات آن تهي بوده و به‌طور مستقيم و يا غيرمستقيم به اصلاح و بهبود وضع بشر و تحقق آرمان‌هاي وي در آينده نظري نداشته باشد. اديان آسماني و با منشا وحياني در اين خصوص، بسيار برجسته‌تر از ساير آيين‌ها به اين معنا توجه داشته‌اند و بسياري از معتقدات ديني پيروان آنها با اين معنا ارتباط مي‌يابد. اين نوشتار به‌طور خاص به نحوه انعكاس مفهوم «اميد»، در متون ديني اسلام و مسيحيت ‌پرداخته و برآن است كه مختصات كلي اين آموزه را در اين متون ترسيم نمايد تا زمينه‌اي براي نزديكي هرچه بيشتر اديان به يكديگر را فراهم آورد.

Hope is one of the main prerequisites of manʹs life. Whoever is optimistic about the future feels that he/she has everything at his disposal, because real happiness and everlasting felicity consist in the feeling of peace and tranquility, hope and optimism. One who has not mental peace is bereft of the least provision even if one possesses material power, and this can be ascribed to mental problems, distress and overwhelming satanic temptations. We may not find among the teachings of divine religions any instance that lacks optimism about the future and its developments and that does not look directly or indirectly at the improvement of manʹs condition and realization of his ideals in the future. Divine religions which are based on revelation pay greater attention to this idea than other beliefs and most of their followersʹ religious doctrines are related to it. The present paper sheds light on how the concept of "hope" is reflected in Islamic and Christian religious texts and seeks to make explicit the general parameters of this teaching in these texts in order to prepare the ground for bringing religions closer and closer.