نگاه وحي به شاعر، با تكيه بر سوره شعرا

The attitude of revelation toward poets, based on the Poets Chapter of Quran

آيات 224-226 سوره شعرا به شاعراني پرداخته كه پيروي گمراهان از آنان، سرگرداني در هر كوي و برزن و سخن بدون عمل را از ويژگي هاي آنان برشمرده است. اين آيات شريفه براي برخي، اين شبهه را به وجود آورده است كه در قرآن شاعران نكوهش شده اند و با شعر و شاعري مخالفت شده است. اين پژوهش، به بررسي و نقد اين شبهه و پاسخ به اين سوال مي پردازد كه نظر صحيح قرآن در مورد شاعران چيست؟ توجه به تخصيص آيه پاياني سوره شعرا ، فضاي سياه شعر در زمان نزول، شعر به عنوان گونه اي از كلام، بزرگداشت شاعران در احاديث پيامبر (ص) و امامان معصوم عليهم السلام و همچنين بدست دادن تفسير صحيح از آيات مورد بحث، مولفه هايي هستند كه نگارندگان به منظور روشن شدن بحث به آنها پرداخته اند. حاصل كلام اينكه قرآن نه تنها شاعران را به صورت موجبه كليه نكوهش نمي كند، بلكه رسالت هاي مهمي نيز براي آنها قرار داده كه از جمله آنها سرودن اشعار با درون مايه هاي توحيدي، موعظه و دعوت مردم به حق است.

The 224 to 226 verses of the Poets Chapter discuss those poets who are described as being followed by astray people, rambling here and there, and talking without doing. These holy verses have caused some people to dubiously think that Quran criticizes the poets and is against poetry. The present study aims to examinatie and answer this dubiousness, and wants to provide the true attitude of Quran toward poets. In order to shed a light on the problem at hand, the present writer has discussed different points, which includes how the last verse of the Poets Chapter is allotted, the dark milieu of the poetry at the time these verses were revealed, poetry as a kind of speech, the respect toward poets in the Holy Prophet and infallible Imams’ narrations, and suggestion of the true exegesis of the aforementioned verses. In brief, not only Quran does not criticize the poets in a universal affirmative way, but also it enumerates important divine mission for them, mainly composing poems with themes regarding theism, sermons, and invitation of people to the right path.