پيامدهاي جراحي آب‌مرواريد سني به روش فيكوامولسيفيكاسيون در بيماران مبتلا به سندرم سودواكسفولياسيون

هدف: بررسي و مقايسه پيامد و عوارض حين و پس از عمل جراحي آب‌مرواريد سني به روش فيكوامولسيفيكاسيون در بيماران مبتلا به سندرم سودواكسفولياسيون با گروه بدون سودواكسفولياسيون. روش پژوهش: بيماران مبتلا به آب‌مرواريد وابسته به سن در يك يا هر دو چشم كه داراي سندرم سودواكسفولياسيون (PXF) بودند و در فاصله زماني ارديبهشت 1388 لغايت ارديبهشت 1389 جهت جراحي مراجعه نموده بودند، جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند. اطلاعات چشم راست بيماراني كه در هر دو چشم به PXF مبتلا بودند در اين مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. گروه شاهد از بيماران مبتلا به آب‌مرواريد وابسته به سن بدون PXF‌ انتخاب ‌شدند. بيماران با سابقه ضربه و يا جراحي‌هاي چشمي از مطالعه خارج شدند. اين بيماران با گروه شاهد كه به صورت متوالي وارد مطالعه شدند از نظر بهترين ديد اصلاح شده و اصلاح نشده و فشار داخل چشمي (IOP) قبل و پس از عمل و هم‌چنين از نظر عوارض حين و پس از عمل، مقايسه شدند. يافته‌ها: ايــن مطالعــه بر روي 371 چشــم از 371 بيمار (174 چشم راست) صورت گرفت. 327 چشم متعلق به گروه شاهد و 44 چشــم در گروه PXF قرار گرفتند. ميانگين سني افراد شاهد 11±68 سال و مبتلايان به PXF، 7±73 سال بود. ميزان بهترين حدت بينايي اصلاح شده بر حسب لوگمار (LogMAR) قبل از عمل در گروه طبيعي 48/0±65/0 و در گروه PXF 67/0±91/0 بود. متوسط فشار داخل چشمي قبل از عمل در گروه شاهد 0/8±0/15 ميلي‌متر جيوه و در گروه PXF، 0/2±0/15 ميلي‌متر جيوه بود كه از نظر آماري اختلاف معناداري مشاهده نشد. در آخرين معاينه پي‌گيري، بهترين ديد اصلاح شده برحسب لوگمار در گروه طبيعي 18/0±22/0 و در گروه PXF، 12/0±22/0 بود. در هر دو گروه ميزان بهبودي در حدت بينايي از نظر آماري معنادار بود. (در گروه فاقد PXF، 001/0P < و در گروه داراي PXF، 003/0P=)، اما بين دو گروه اختلاف معناداري از نظر بهترين حدت بينايي اصلاح شده بعد از عمل وجود نداشت. معادل كروي عيب انكساري بعد از عمل در گروه شاهد 65/0±42/0- به طور معني‌داري نسبت به گروه PXF 45/0±16/0- نشان‌دهنده‌ي نزديك‌بيني بيش‌تري بود. فشار داخل چشم در تمامي بررسي‌ها در هر دو گروه به طور معني‌دار كم‌تر از ميزان قبل از عمل بود، ولي تفاوتي بين دو گروه در معاينات پي‌گيري وجود نداشت. عوارض حين عمل شامل پارگي كپسول خلفي و بيرون آمدن مايع زجاجيه در دو چشــم (5/0 درصد) و پارگي زنولا در يك چشم از افراد گروه شاهد (3/0 درصد) مشاهده شد. در گروه PXF عارضه مشابه حاصل نشد. نتيجه‌گيري: در صورت ارزيابي مناسب قبل از عمل مانند بررسي زنول‌ها و انجام اقدامات مناسب شامل باز كردن مردمك توسط رتراكتور و در صورت نياز، استفاده از وسايل كمكي جراحي مثل CTR، بينايي پس از جراحي فيكوامولسيفيكاسيون در مبتلايان به سندرم سودواكسفولاسيون قابل مقايسه با افراد فاقد اين سندرم مي‌باشد.

Purpose: To report and compare outcomes and intra- and postoperative complications of senile cataract surgery using phacoemulsification in patients with and without pseudoexfoliation syndrome. Methods: Consecutive patients with pseudoexfoliation syndrome who underwent phacoemulsification in one or both eyes for senile cataracts between October 2009 and October 2010 were enrolled in the study. If both eyes of each participant were operated on, data relevant to the right eye were considered. The control group was selected among patients with senile cataracts who did not have pseudoexfoliation syndrome. Other ocular pathologies including a history of trauma or previous ocular surgeries led to patient exclusion from the study. The two study groups were compared with respect to pre- and postoperative uncorrected and best corrected visual acuity and intraocular pressure, as well as intra- and postoperative complications. Results: This study was conducted on 371 (174 right) eyes of 371 patients, 327 eyes belonged to the control group and 44 eyes to the pseudoexfoliation group. Mean patient age was 68±11 years and 73±7 years in the control and case group, respectively. Preoperative best corrected visual acuity was 0.65±0.48 logMAR and 0.91±0.67 logMAR respectively. Preoperative mean intraocular pressure was 15.0±8.0 mmHg in the control group and 15.0±2.0 mmHg in the case group. The difference did not reach a significant level. At the last follow-up examination, best corrected visual acuity was increased to 0.22±0.18 logMAR in the control group and 0.22±0.12 logMAR in the case group. With respect to preoperative values, the increase was statistically significant in both groups (P < 0.001 and P=0.003, respectively). However, there was no significant difference between the study groups in terms of postoperative best corrected visual acuity. Postoperative spherical equivalent refraction was significantly higher in the control group (-0.42±0.65 D) than that in the case group (-0.16±0.45 D). Intraocular pressure readings measured at all postoperative follow-up examinations were significantly lower than preoperative values in both groups. No significant difference was observed in these measurements between the groups postoperatively. Intraoperative complications included vitreous loss (n=2; 0.5%) and zonular dehiscence (n=1; 0.3%) in the control group. These complcations were not observed in the case group. Conclusion: Outcomes of phacoemulsification in patients with pseudoexfoliation syndrome can be expect ed to be similar to patients without this syndrome provided that a thorough preoperative evaluation such as examination of zonules as well as appropriate intraoperative approach for the management of small pupil and weak zonules are performed.