بررسي ميزان تعلق اجتماعي مردم به جامعه ايران و رابطه آن با اعتماد اجتماعي و فردگرايي؛ مطالعه موردي شهر مشهد

A Study on the Social Belonging of People to Iranian Society and its Relationship with Social Trust and Individualism: Case of Mashhad

هدف تحقيق حاضر، بررسي ميزان تعلق اجتماعي مردم به جامعه ايران و رابطه آن با اعتماد اجتماعي و فرد‌گرايي بوده است. تحقيق از نوع پيمايشي بوده و اطلاعات از طريق پرسشنامه جمع‌آوري شده است. جامعه آماري، افراد بيست سال به بالاي شهر مشهد در سال 1390 با جمعيتي معادل 1530827 نفر بوده و تعداد حجم نمونه 384 نفر بوده و از شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي چند‌مرحله‌اي براي تخصيص حجم نمونه استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد ميانگين ميزان تعلق اجتماعي پاسخگويان نمره 7/2 بوده است و تا نمره 5 كه ماكزيمم آن بوده است، به مقدار 3/2 نمره فاصله داشته است. يعني ميزان تعلق اجتماعي مردم مشهد به جامعه ايران در سطح متوسط بوده است. با افزايش سن، تعلق اجتماعي نيز افزايش يافته است. ميزان تعلق اجتماعي در بين قوم فارس نسبت به ساير اقوام و همين‌طور شاغلان نسبت به ساير افراد و در طبقه متوسط نسبت به طبقات ديگر بيشتر بوده است. مجموع متغيرهاي مستقلي كه وارد رگرسيون چند متغيره شده‌اند با40 درصد ضريب تعيين، تغييرات مربوط به متغير تابع را تبيين كرده‌اند (40/0R2=) كه متغير «اعتماد اجتماعي» با ضريب تعيين 61/0 بيشترين تاثير بر تعلق اجتماعي را داشته و سپس «فردگرايي افراطي» با ضريب تعيين 18/0- در مرتبه بعدي تاثير‌گذاري قرار گرفته است؛ بنابراين افزايش بي‌اعتمادي اجتماعي در افراد، بيشترين آسيب را بر ميزان تعلق اجتماعي آنان داشته است

The aim of The present study investigated the extent of social belonging of people of Mashhad to Iran society and the relationship with social trust and individualism has been. Research has been Survey and data was collected through questionnaires.The Statistical Society، who was twenty years in Mashhad with a population 1530827 equals the number 384 as the sample size by using multi-stage cluster sampling is the selection and Specified. The results show the average amount of social belonging, respondents scored2/7, and to a maximum of 5 points, the value of 2/3 is the score. The social belonging of the people of Mashhad to Iran is in the middle. Social belonging with increasing age And also social belonging in the Persians than other ethnic groups as well as practitioners than other people and in The middle class than other classes more have been. Overall, the independent variables were entered into multiple regression coefficients with 40% of the changes made to explain the dependent variable (R2=0/40) the variable "social trust" by a factor of 0/61 had the greatest impact on social belonging and then " extreme individualism "-0/18 determining factor influencing the next time it is used, thus increasing social distrust of the people most affected has had on their social belonging.