تحليل رابطه سياست‌هاي فرهنگي- سينمايي ايران با فيلم هاي معرفي شده به عنوان نمايندگان سينماي ايران به آكادمي اسكار

An Analysis of the Relationship between Cultural-Cinematic Policies of Iran and the Movies Introduced as the Representative of Iranian Cinema to the Academy of Oskar

در اين مقاله با مقايسه سياست‌هاي فرهنگي - سينمايي دولت‌هاي اصلاحات و اصول‌گرايي و تاثير آنها بر معرفي فيلم ايراني معرفي‌شده به اسكار در هر دوره، به مطالعه رابطه سياست‌گذاري‌هاي فرهنگي با سينما در ايران مي‌پردازيم. چارچوب نظري مقاله مبتني بر حوزه كلي جامعه‌شناسي سينماست و به‌طور خاص از نظريه توني بنت در‌باره تاثير سياست و دولت بر فرم و محتواي محصولات فرهنگي استفاده شده است. روش تحقيق مقاله اسنادي است و تكنيك مورد استفاده در آن، تحليل متن با تاكيد بر تحليل كيفي محتواي فيلم‌هاست. تحليل سياست‌گذاري‌هاي فرهنگي سينما به‌عنوان يكي از محورهاي جامعه‌شناسي سينما، نشان مي‌دهد كه اگرچه فرم و محتواي فيلم‌هاي سينمايي متاثر از شرايط اجتماعي است، اما در انتخاب فيلم‌ها براي معرفي به آكادمي اسكار، فرم اهميت بيشتري از محتوا داشته است. به‌عبارت‌ديگر، اين سياست كلي كه با معرفي فيلمي براي شركت در جشنواره سينمايي اسكار نشان دهيم ايران هم به حدي از رشد سينمايي رسيده است كه مي‌تواند با ساير كشورهاي داراي سينما به رقابت برخيزد، موجب شده است انتخاب فيلم‌هايي كه از نظر فرم سينمايي برتر هستند، در اولويت قرار گيرد. بنابراين، اگرچه بر اساس سياست‌گذاري‌هاي مقطعي هريك از دولت‌هاي روي‌كار‌آمده در دوره‌هاي مختلف، انتظار مي‌رود فيلم‌هاي انتخاب‌شده از محتوايي خاص برخوردار باشند، اهميت كلي فرم منجر به معرفي فيلم‌هايي شده‌ است كه در عمل از نظر محتوايي هماهنگي خاصي با سياست‌هاي داخلي معاصر خود نداشته‌اند. از اين يافته جالب مي‌توان به اين نتيجه نظري رسيد كه تاثير سياست‌هاي فرهنگي بر سينما بيشتر از منظر محتوا قابل توجه است و از نظر فرم سينما تا حد زيادي از قيد سياست‌هاي فرهنگي آزاد است

The analysis of cultural policies of cinema, as an issue in the field of sociology of cinema, shows that although form and content of movies are both influenced by social conditions, to which cultural policy is a part, form has been a more important criteria for the selection of movies to present in the academy of Oskar. In other words, there is a general policy in Iran that supports the idea of entering the competition of Oskar each year in order to show that Iranian cinema is so mature that is able to compete with the cinema of other countries. This policy leads to use the form and the aesthetic quality of movies as dominant criteria for the selection. Therefore, although based on each period’s policies and state it is expected that selected movies produce some special contents, the importance of form has led to a selection of movies that are not directly appropriate with their co-existing domestic policies. Considering this interesting finding, it can be theoretically concluded that the effect of cultural policies on cinema is more on the content while the form of cinema is to a great extent free from the bounds of cultural policies. In this article the relationship between cultural policies and cinema in Iran is studied through a comparison between cultural-cinematic policies of two different Iranian states during years 1377 and 1389 and their effects on selecting the representative of Iranian cinema to the academy of Oskar. The theoretical framework of the study is based on the field of sociology of cinema, concentrating on Tony Bennett’s theory relating to the effect of politics and state on form and content of cultural products. The methodology of the article is documentary and the technic used is qualitative content analysis.