پيش بيني اهمال كاري تحصيلي بر اساس كمال گرايي و اضطراب امتحان در دانشجويان

The Prediction of Academic Procrastination on Perfectionism and Test Anxiety

هدف از پژوهش حاضر پيش‎بيني اهمال كاري تحصيلي بر اساس كمال‎گرايي و اضطراب امتحان در دانشجويان كارشناسي دانشگاه شهيد رجايي بود. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. از بين دانشجويان كارشناسي تعداد 385 نفر (189 دختر و 196 پسر) به روش تصادفي طبقه اي به‎عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و مقياس اهمال‎كاري تحصيلي سولومون و راث بلوم (1984)، پرسش‎نامه كمال‎گرايي هويت و فلت (1991) و پرسشنامــه اضـطراب امتحان اسپيل برگر (1980) را تكميل نمودند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي، رگرسيون همزمان، رگرسيون گام به گام، z فيشر، و t دو گروهي استفاده شده است. يافته‎هاي اين پژوهش نشان داد كه كمال گرايي و اضطراب امتحان به طور مثبت و معناداري اهمال كاري تحصيلي را پيش بيني مي‎كنند. با توجه به اين يافته ها مي توان گفت كه با افزايش ميزان كمال گرايي و اضطراب امتحان در دانشجويان ميزان اهمال كاري تحصيلي نيز در آنها افزايش مي يابد.

The purpose of the study was to predict academic procrastination of the under-graduate students at the University of Shahid Rajaee based on perfectionism and test anxiety. Methodology: Research method was descriptive and correlative study. Of the undergraduate students 385 individuals (189 females and 196 males) were selected as sample using stratified random sampling method. Subjects completed Solomon and Ruth Bloomʹs Academic Procrastination Scale (1984), Per-fectionism Questionnaire (1991) and Spielberger ʹs Test Anxiety Scale (1980). Data analysis performed using statistical methods such as descriptive statistics, regression, simultaneous, stepwise regression, and Fischer’s Z tes Results: The results indicated that the perfectionism and test anxiety predict positively and significantly academic procrastination. Conclusion: Given these findings, rising perfectionism and test anxiety among the undergraduate students will lead into increasing the amount of academic procrastination.