اثر مصرف ميزان كم ايزوترتينويين (آكوتان) خوراكي بر عملكرد لايه اشكي چشم

Short Course Low Dose Isotretinoin Consumption andTear Film Function

هدف: بررسي اثر مصرف ميزان كم ايزوترتينويين بر وضعيت انكساري و اشك چشم هنگام استفاده و يك ماه پس از قطع آن در افراد جوان مبتلا به اكنه ولگاريس روش پژوهش: در اين تحقيق آينده‌نگر، 13 بيمار )26 چشم) مبتلا به اكنه ولگاريس كه توسط متخصص پوست براي درمان با ايزوترتينويين خوراكي (mg/kg 5 /0) انتخاب و به مركز چشم‌پزشكي زاهدان ارجاع شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. براي تمام اين بيماران قبل و دو ماه پس از شروع و يك ماه بعد از قطع درمان، معاينات كامل سگمان‌هاي قدامي و خلفي، بررسي وضعيت انكساري و ديد اصلاح شده دور و هم‌چنين آزمايش زمان شكست لايه اشك (TBUT) و آزمون شيرمر با بي‌حسي و ميزان اسمولاريته اشك صورت پذيرفت. يافته‌ها: در ديد اصلاح شده و وضعيت انكساري بيمار تغيير قابل توجهي به وجود نيامد و در هيچ‌يك از بيماران كدورت قرنيه حاصل نشد. نتايج آزمايش زمان شكست لايه اشك در زمان درمان و يك ماه بعد از قطع آن به ترتيب در دو و سه نفر از 13 نفر غيرطبيعي گزارش شد و آزمون شيرمر با بي‌حسي نيز در زمان درمان به صورت قابل توجهي كاهش نشان داد (01 /0P=) كه اين كاهش تا بعد از قطع دارو ادامه يافت، هرچند از نظر آماري با اهميت تلقي نشد (78 /0P=)، ولي اسمولاريته اشك دو ماه پس از شروع درمان به طور قابل توجهي افزايش (از m osm /L 51 /11±83 /291 به m osm/L 71 /15±91 /303) يافت و اين روند تا يك ماه پس از درمان ( m osm/L 39 /28±75 / 312) نيز مشاهده شد (01 /0P=). نتيجه‌گيري: مصرف ميزان كم ايزوترتينويين خوراكي در مدت دو ماه پس از شروع درمان و يك ماه بعد از قطع آن تغيير قابل توجهي در ميزان اشك پايه ايجاد نمي‌كند ولي اسمولاريته اشك را به شكل موثري افزايش مي‌دهد كه به صورت كوتاه‌مدت پس از قطع درمان باقي مي‌ماند، بنابراين پزشكان هنگام درمان با ايزوترتينويين خوراكي بايد توجه ويژه‌اي به اين عارضه داشته باشند.

Purpose: To evaluate tear film status and refractive conditions during and one month after treatment of acne vulgaris with isotretinoin (Accutane). Methods: This prospective study was performed on 26 eyes of 13 known cases of acne vulgaris. All cases were referred by a dermatologist and were candidates for low dose isotretinoin (0.5 mg/kg). Full anterior and posterior segment examination and objective and subjective refraction were conducted. Tear film function was assessed by the anesthetized Schirmer test, tear breakup time (TBUT) and tear osmolarity test before, during and after treatment with systemic isotretinoin. Collected data were analyzed using paired t-test Results: No significant difference was observed in BCVA and refractive conditions in patients before, during, or after systemic isotretinoin prescription. Increased TBUT results were observed in 2 and 3 patients during and one month after use of the medication, respectively which was not significant. Anesthetized Schirmer test showed a significant decrease during treatment (P=0.01). However this trend did not remain significant after drug cessation (p=0.78). On the other hand, tear film osmolarity showed a significant increase during (303.91±15.71osm/L) (p < 0.05) and even one month after drug discontinuation (312.75 ±28.39osm/L) (p= 0.01). Conclusion: Although after 2 months of low dose isotretinoin consumption and one month after drug cessation significant alterations in basal tear secretion were not observed, this study showed that such can lead to therapy alterations in tear film osmolarity persisting for at least one month after drug cessation. Therefore both patients and practitioners should be aware of these changes is important before isotretinoin prescription.