مقايسه تشخيص باليني و گزارش آسيب شناسي بيوپسي هاي ارسالي به بخش پاتولوژي دهان و فك و صورت دانشكده دندانپزشكي بابل (سالهاي 1389-1382)

Comparison of Clinical Diagnosis and Histopathological Report of Referred Biopsies to Oral and Maxillofacial Pathology Department of Dental School of Babol, Iran (2003-2010(

خلاصه سابقه و هدف: موثرترين راه رسيدن به يك تشخيص درست در آسيبهاي دهاني كه از نظر باليني داراي نماهاي مشابهي مي باشند، برداشتن نمونه مناسب و بررسي آسيب شناختي آن است. اين مطالعه به منظور تعيين ميزان تطابق يا عدم تطابق تشخيص هاي باليني با گزارشات پاتولوژي در بيماران مراجعه كننده به بخش پاتولوژي دانشكده دندانپزشكي بابل انجام شد. مواد و روشها: اين مطالعه مقطعي با استفاده از 662 پرونده بيماران بخش پاتولوژي دانشكده دندانپزشكي بابل جهت تعيين تطابق تشخيص كلينيكي با تشخيص هيستوپاتولوژيك ضايعات دهاني طي سالهاي 89-1382 انجام شد. مشخصات دموگرافيك شامل سن و جنسيت بيماران، رنگ و قوام ضايعه، محل آناتوميك، روند بيولوژيك و داخل يا خارج استخواني بودن ضايعه، برجسته يا هم سطح بودن و نماي سطحي ضايعات محيطي، تخصص پزشك معالج و تطابق تشخيص كلينيكي با تشخيص پاتولوژي از نظر اولويت اول و دوم تشخيص كلينيكي از پرونده هاي بيماران استخراج و مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: تشخيص صحيح باليني برحسب اولويت اول تشخيصهاي افتراقي در 79 درصد موارد منطبق بوده اند. بيشترين تشخيص كلينيكي صحيح (92%) در مورد ضايعات مربوط به بيماران در دهه سوم سني و در ضايعات ناحيه لثه بوده است (100%). تشخيص كلينيكي صحيح در ضايعات خوش خيم (3/94%) بيشتر از ضايعات بدخيم (9/90%) بوده است. تشخيص صحيح ضايعات برجسته نيز بيشتر بوده است (94%). ضريب توافق تشخيص براي تعيين همخواني بين تشخيص باليني اول يا دوم و تشخيص پاتولوژيكي 8/80 درصد به دست آمد (018/0p=). نتيجه گيري: اگر چه درصد بالايي از تشخيص هاي باليني و گزارشات آسيب شناسي مويد يكديگر مي باشند اما رقم عدم تطابق قابل توجه مي باشد.

ABSTRACT BACKGROUND AND OBJECTIVE: The most effective way to reach a correct diagnosis in the oral lesions with similar clinical features is doing an appropriate biopsy from lesion and histopathological evaluation of it. The purpose of this study was to evaluate the concordance and non-concordance between clinical diagnosis and pathology reports of patients referred to department of oral and maxillofacial pathology of dental school in Babol, Iran. METHODS: This cross sectional study was performed on 662 patientsʹ records from the archive of oral and maxillofacial pathology department of Babol dental school to determine the concordance between clinical diagnosis and histopathological diagnosis of oral lesions during the years 2003-2010. Demographic information such as age and gender of patients, the color and consistency of lesion, anatomical location, biological process and appearance of lesions, peripheral or central, exophytic or flat lesions, specialty of physician, concordance between clinical and histopathological diagnosis was extracted from patientsʹ records. FINDINGS: There was concordance in 79% of cases in correct clinical diagnosis according to the first priority in differential diagnosis. The most of correct clinical diagnosis (94%) has been in third decade of life. The most of correct clinical diagnosis has been in gingiva (100%). Correct clinical diagnosis in the benign lesions (94.3%) was more than malignant lesions (90.9%) and the correct clinical diagnosis for exophytic lesions was more than other lesions (94%). Correlation coefficient for determine of concordance between clinical and pathological diagnoses was obtained as 80.0% (p=0.018). CONCLUSION: Although a great concordance was observed between clinical and pathology reports, the inconcordance was significant.