بررسي عيني و ذهني خستگي عضله تراپزيوس فوقاني در قالي‌بافان

Objective and subjective assessment of upper trapezious muscle fatigue in carpet weaving workers

مقدمه: حدود 5/8 ميليون نفر از شاغلان كشور را قالي‎بافان تشكيل مي‎دهند كه شيوع اختلالات اسكلتي- عضلاني، به ويژه در ناحيه شانه آنها بسيار بالا است. توجه به خستگي عضلاني به عنوان ريسك فاكتور ايجادكننده اختلالات اسكلتي- عضلاني باعث ارتقاي سلامت قالي‎بافان ‎مي‎شود. از فاكتورهاي نشان‎دهنده گسترش خستگي عضلاني، كاهش فركانس ميانگين توان و افزايش مجذور ميانگين ريشه در سيگنال‎هاي الكترومايوگرافي در واحد زمان است. اين مطالعه به بررسي خستگي عضلاني قاليبافان مي‎پردازد. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي با در نظر گرفتن معيارهاي ورود و خروج، 12قالي‎باف (9زن، 3مرد) وارد مطالعه شدند. داده‎هاي مطالعه با روش‎هاي الكترومايوگرافي سطحي و نرخ ناراحتي اعضاي بدن، طي 210 دقيقه قالي‎بافي جمع‎آوري شد. تغييرات پارامترهاي الكترومايوگرافي و نرخ ناراحتي اعضاي بدن با روش آناليز واريانس اندازه‎گيري‎هاي تكرار شده (با متغيرهاي مستقل جنسيت و سابقه كار) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‎‎ها: طي 210 دقيقه قالي‎بافي، تغيير كاهشي فركانس ميانگين توان تراپزيوس فوقاني راست و چپ به ترتيب با 002/0P= و 006/0P= معنادار بود؛ ولي تغييرات مجذور ميانگين ريشه اين دو عضله در زمان بررسي معنادار نبود. به همين ترتيب طي اين مدت، تغييرات نرخ ناراحتي اعضاي بدن نيز معنادار نبود و روش عيني و روش ذهني همبستگي معناداري نداشتند. نتيجه‎گيري: بررسي گسترش خستگي عضلاني با روش‎هاي عيني و ذهني، كاهش معنادار فركانس ميانگين توان را نشان داد، اما پارامتر مجذور ميانگين توان و نرخ ناراحتي اعضاي بدن، تغيير معناداري نداشتند. رابطه معناداري بين ارزيابي ذهني و عيني خستگي مشاهده نشد.

Background: Nearly 8.5 million of employees in Iran are carpet-weavers and musculoskeletal disorders especially in their shoulder region are prevalent. As regards muscle fatigue is a risk factor for musculoskeletal disorders its reduction may improve health promotion among the weavers and also lead to improved quality and quantity of this national product. Muscle fatigue manifestations in electromyography are mean power frequency decrease and root mean square increase in time. This study aimed to assess muscle fatigue in the upper trapezious of carpet-weavers. Methods: In this cross-sectional study, regarding inclusion and exclusion criteria, 12 carpet-weavers (9 females, 3 males) were selected. During 210 minutes carpet weaving, data were collected via surface electromyography and body part discomfort rate scale. Electromyography parameters and body part discomfort rate scale were analyzed with repeated measures ANOVA (sex and experiences as independent variable). Results: During 210 minutes carpet weaving, mean power frequency in right and left upper trapezius decreased and P-value=0.002 and P-value=0.001 was significant respectively, but root mean square and body part discomfort rate changes were not significant. Conclusion: Assessment of objective and subjective development of muscle fatigue, showed significant decrease in mean power frequency, but root mean square and body part discomfort rate have not significant changes. No obvious significant correlation was found between objective and subjective muscle fatigue assessments.