تحليل رابطه تجارت و نابرابري در كشورهاي منتخب

An Analysis of the Trade and Inequality Relationship aong The Selected Countries

اين تحقيق، اثرات ناشي از باز بودن تجارت بر نابرابري درآمد، در ايران و ده شريك اصلي تجاري ايران را طي سال هاي 2006-1990 مورد بررسي قرار مي دهد. الگوي اقتصادسنجي مورد استفاده در اين تحقيق، الگوي اسپيلمبرگو و لندنو (1999) است كه براي بررسي تاثير باز بودن تجارت بر نابرابري درآمد، با استفاده از موجودي نسبي عوامل توليد، برآورد مي گردد. لازم به ذكر است كه در اين تحقيق، موجودي عوامل توليد شامل سرمايه فيزيكي، زمين زراعي و منابع انساني است، به طوري كه منابع انساني، شامل نيروي كار تحصيل نكرده، نيروي كار با تحصيلات ابتدايي و نيروي كار با تحصيلات عالي است. اين الگو با روش داده هاي تابلويي طي سال هاي 2006-1990، برآورد شده است. نتايج، بيان گر اين مطلب هستند كه باز بودن، نابرابري را در كشورهايي ـ كه نيروي كار با تحصيلات ابتدايي و نيروي كار با تحصيلات عالي بيشتري نسبت به نيروي كار تحصيل نكرده دارند ـ كاهش مي دهد. هم چنين باز بودن، نابرابري را در كشورهايي كه از سرمايه و زمين زارعي فراوان برخوردارند افزايش مي دهد

This paper has studied the effect of trade openness on income inequality in Iran and its ten major trading partners during the period 1990-2006. Following Spilimbergo and Londono 1999), the paper has specified an econometric model to explore the effect of trade openness on income inequality through focusing on relative production endowments, which include capital, agricultural land and human resources, which include uneducated, elementary-secondary and higher educated labor force. The specified model has been estimated by the panel data approach over 1990-2006. The empirical results revealed the fact that trade openness decreases inequality in those countries which have a higher rate of relative educated labor rather than those that have still uneducated labor. In Addition trade openness increases inequality in those countries which have abundant capital and arable land.