اثر دست‌كاري بينايي حين تمرين راه رفتن بر تعادل كاركردي و پارامترهاي كينماتيكي منتخب گام‌برداري زنان سالمند

Effect of Visual manipulation during walking training on functional balance and selected kinematic parameters of gait in older women

هدف تحقيق حاضر، بررسي اثر دست‌كاري حس بينايي حين تمرين راه رفتن بر تعادل كاركردي و پارامترهاي كينماتيكي منتخب گام‌برداري زنان سالمند بود. به‌اين منظور، 16 زن سالمند در دسترس و واجد شرايط با دامنه‌ي سني 65-75 سال (23/4±06/70 سال) انتخاب و به‌روش تصادفي ساده به 2 گروه 8 نفره تجربي و كنترل تقسيم شدند. گروه تجربي تمرين راه رفتن معمولي را به‌مدت 12 هفته و هفته‌اي 3 جلسه انجام دادند كه شامل راه رفتن در شرايط محدود شده‌ي قسمت پايين ميدان بينايي بود. براي سنجش تعادل كاركردي از آزمون برگ و از دستگاه تجزيه و تحليل گام‌برداري زبريس براي اندازه‌گيري اطلاعات كينماتيكي گام‌برداري آزمودني‌ها استفاده شد. براي مقايسه‌‌ي درون‌گروهي، نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون از آزمون آماري t همبسته و براي مقايسه‌ي بين گروهي از آزمون t مستقل استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه تمرين راه رفتن معمولي در شرايط دست‌كاري شده‌ي حس بينايي بر برخي پارامترهاي كينماتيكي راه رفتن سالمندان، يعني طول گام، سرعت گام‌برداري و درصد تغيير پذيري سرعت گام‌برداري تاثير معني‌داري داشت (05/0 ? P). مقايسه‌ي بين گروهي در پس‌آزمون نشان داد كه تفاوت معني‌داري بين ميانگين نمرات گروه تجربي و كنترل در طول گام و سرعت گام‌برداري به نفع گروه تجربي وجود داشت (05/0 ? P). اما تفاوت‌هاي بين گروهي و درون‌گروهي در نتايج آزمون تعادل كاركردي ديده نشد (05/0 ? P). نتيجه اينكه محدود‌سازي قسمت پايين ميدان بينايي حين تمرين راه رفتن سالمندان زن مي‌تواند موجب بهبود برخي پارامترهاي مرتبط با تعادل گام‌برداري آنان شود. كاهش وابستگي به اطلاعات بينايي، بهبود توانايي استفاده از حواس جايگزين مانند حس پيكري و دهليزي مي‌تواند از دلايل احتمالي بهبود پارامترهاي گام‌برداري باشد.

The aim of this study was to investigate the effect of visual manipulation during walking training on functional balance and selected kinematic parameters of gait in older women. 16 accessible older women ranging in age from 65 to 75 were recruited and randomly assigned to a experimental (n: 8) and control (n: 8) groups. Experimental group trained walking while lower visual field was blocked for 12 weeks, 3 training sessions per week. Berg functional balance test was used for measuring subjects’ functional balance and Zebris gait analyzer was used for measuring kinematic gait parameters. We used the paired samples t test to compare the mean test scores before (pre-test) and after (post-test) intervention in each group. Independent t test was also used to evaluate the differences in means between experimental and control groups. Results showed a significant effect of walking training while lower visual field was blocked on stride length, gait velocity, percentage variability of velocity for experimental group (P < 0.05). Between group analysis showed that there were significant differences between posttest mean scores in stride length, gait velocity for experimental group (P < 0.05). Also, there was no significant difference between and within group in functional balance test (P?0.05). We concluded walking training while lower visual field was blocked could improve some kinematic gait parameters related to walking balance in older women. Reduction in visual dependency and improvement of ability to use sensory substitution systems like somatosensory and vestibular systems can be probable causes of improvement in gait parameters.