بررسي عوامل موثر بر پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشكده هاي فني و مهندسي دانشگاه تهران به منظور ارايه مدلي براي پيش بيني پيشرفت تحصيلي آنها

The investigation of the effective factors on the academic achievements of Tehran engineering departments students for submitting a model to predicting their academic achievements

تحقيق حاضر به منظور بررسي رابطه بين متغيرهاي موثر بر پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشكده هاي فني و مهندسي دانشگاه تهران انجام شده است. جامعه تحقيق شامل كليه دانشجويان دانشكده هاي فني و مهندسي دانشگاه تهران بود. روش نمونه گيري به صورت طبقه اي نسبتي و تعداد كل نمونه 216 نفر بود. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه راهبردهاي يادگيري خودنظم ده چن (2001)، پرسشنامه هوش هيجاني سبيرياشرينگ و پرسشنامه ساختار هدف كلاسي ميگدلي بود و براي اندازه گيري پيشرفت تحصيلي دانشجويان از معدل كل دانشجويان استفاده شد. آزمونهاي آماري مورد استفاده شامل آمار توصيفي و آمار استنباطي (رگرسيون چندگانه و تحليل مسير) بود. نتايج تحقيق بيان كننده آن است كه در متغير راهبردهاي خودتنظيمي مولفه هاي راهبردهاي شناختي و فراشناختي، مديريت تلاش، همياري در يادگيري و جست وجوي كمك يادگيري، در متغير هوش هيجاني مولفه هاي خودانگيزي، خود كنترلي، مهارتهاي اجتماعي و خودآگاهي و در متغير ساختار هدف كلاس درس مولفه اهداف تبحري و عملكرد گرا داراي قدرت پيش بيني كنندگي پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشكده هاي فني و مهندسي دانشگاه تهران است. همچنين، با توجه به متغيرهاي موجود مدلي براي پيش بيني پيشرفت تحصيلي دانشجويان ارايه شده است.

The current study is performed in order to investigate the relationship between the effective variables on the academic achievements of Tehran engineering departments. This study population’s includes all Tehran engineering departments’ students. The sampling method in the present study is the classification sampling with 216 samples. The tools used for the current study are the self regulation learning questionnaire of Chene (2001), and the emotional intelligence questionnaire of Sebria Shring, Migdeli classroom goal orientation questionnaire. To measure students` academic achievements, we used all the students` GPA. The statistical tests used in the study, include descriptive and conclusive statistics (multiple regression and path analysis). The results suggest that in the self regulation learning, cognition and meta cognition strategies components, attempt management, cooperation in learning, seeking help in the emotional intelligence self-motivation, self-control, social skills, and self-knowledge and classroom goal orientation are the main variables for proficiency of academic achievement predictability of Tehran engineering departments students. At the end a model for students` academic achievement prediction is porposed.