معماران كوچك: آموزش معماري از آموزش سينه به سينه تا آموزش شانه به شانه

• Evolution of the architectural education in Iran, from chest to chest education to shoulder to shoulder education

يكي از پرسشهايي كه در محافل حرفه اي و آموزشي معماري مطرح مي شود اين است كه آيا معماري ذاتي يگانه و والا دارد كه معماران براي رسيدن به آن مي كوشند يا مسيله معماري به تعداد معماران پاسخ دارد؟ در اين مقاله در باره وجود و عدم اين ذات با رجوع به زمان بحث شده است. زماني اين ذات وجود داشته و معماري را با عالم قدسي مرتبط مي كرده است، زماني اين ذات را پيشگامان معماري مدرن (معماران بزرگ) ابداع و پيشنهاد مي كرده اند و امروزه، با عبور از دوران سنتي و مدرن و مرگ معماران بزرگ، اين معماران كوچك هستند كه بي هيچ الگويي در برابر، هر يك به شيوه اي طراحي مي كنند و به روشي مي سازند. در روزگار معماران كوچك (دوران كثرت گرايي پسامدرن) طراحي معماري، داوري معماري و در نهايت، آموزش معماري با اين پرسشها مواجه مي شوند: به كدام شيوه طراحي كنيم؟ معيار قضاوت در باره آثار معماري چيست؟ مدرسه معماري چه چيزي را بايد آموزش دهد؟ استاد معماري در اين عالم كيست و رابطه او با شاگردان چگونه است؟ شاگرد معماري در اين عالم چه ويژگيها و چه نيازهايي دارد؟ نظام و محتواي آموزش در دوران پسامدرن چه مي تواند باشد؟ مكان آموزش طراحي معماري به معماران كوچك كجاست؟در پايان، پس از كاوش در پرسشهاي ياد شده، رهيافتهايي براي آموزش طراحي به معماران كوچك پيشنهاد شده است.

One of the questions that have engaged the mind of professional and architectural education societies is that if the architecture has a unique and high essence that the architects do their bests to achieve it or the issue of architecture has replies to the proportion of the number of the architects. In this article, the existence and non-existence of this essence is discussed with respect to the issue of time. Once, this essence existed and connected the architecture to the sacred world. Once, this essence was created and suggested by the pioneers of modern architecture (great architects) and nowadays that the traditional and modern times have past and great architects have died, the little architects are drawing and making either way not having any pattern. In the little architects time (postmodern pluralism time), architectural design, architectural arbitration and finally architectural education have come across with some questions: In which way should architect design? What are the criteria for judging architectural works? What should be taught in the architecture schools? Who is the master of architecture in this world, and how does he deals with his students? What are the needs and specifications of the architecture students? What could be the system of education and content in this world? Which place is appropriate for teaching architecture to little architects? At the end of this article, after discussing the above questions, some approaches to teaching architecture are suggested to little architects.