مقايسه اثر مصرف خوراكي 30 روزه عصاره آبي برگ گردو و گلي بن كلاميد برسطح انسولين و HbA1c خون موشهاي صحرايي نرمال و ديابتي شده با آلوكسان

effects of a 30-day oral regime of glibenclamide and walnut leaf aqueous extract on serum insulin and HbA1c levels in normal and alloxan-induced diabetic rats

زمينه و هدف: در كتب طب سنتي از گردو به عنوان داروي مفيد در درمان ديابت نام برده شده و تحقيقات زيادي در مورد مكانيسم اثر آن بر سطح گلوكز خون در حال انجام است. در تحقيق حاضر اثر مصرف خوراكي گليبن كلاميد و عصاره آبي برگ گردو بر ميزان انسولين و HbA1c موش صحرايي نرمال و ديابتي مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. مواد وروش كار: در اين مطالعه تجربي، 120 موش صحرايي نر ( Sprague-Dawley ،g 150 -200) به 12 گروه ده تايي شامل كنترل نرمال، نرمال دريافت كننده گليبن كلاميد (mg/kg 4)، 3 گروه نرمال دريافت كننده عصاره با دوزهاي mg/kg 10,50و150، كنترل ديابتي شده با آلوكسان (mg/kg170) ، ديابتي دريافت كننده گليبن كلاميد (mg/kg 4) و 5 گروه ديابتي دريافت كننده عصاره با دوزهاي mg/kg10، 50، 150، 300 و500 روزانه به صورت خوراكي و به مدت 30 روز تقسيم شدند. روز 31 نمونه خوني ناشتا جهت بررسي سطح انسولين و HbA1c از قلب موشها تهيه شد. يافته ها: مصرف خوراكي عصاره آبي برگ گردو در موشهاي ديابتي به صورت وابسته به دوز، سطح انسولين و HbA1c را نسبت به موشهاي كنترل ديابتي به ترتيب افزايش و كاهش داد (05/0P < ). ولي در موشهاي نرمال اثر معني داري نداشت ، اثر مشاهده شده مشابه گليبن كلاميد بود. نتيجه گيري: مصرف 30 روزه عصاره احتمالا با افزايش سطح انسولين (از طريق افزايش ترشح يا كاهش تخريب) منجر به كاهش سطح گلوكز و به دنبال آن كاهش سطح HbA1c در موشهاي ديابتي ميشود.

Background & Objective: walnut has been widely used for the treatment of diabetes mellitus in traditional medicine. Nowadays more research is carrying out to find out the mechanisms of walnut effect on blood glucose. This study was conducted to compare the effects of oral administration of glibenclamide and the aqueous extract of walnut leaf on the serum levels of insulin and HbA1c in normal and diabetic rats. Materials and Methods: In present study, 120 adult male rats (Sprague Dawley ) were divided into twelve groups as follow: control, control treated with glibenclamide(4mg/kg),normal treated with extracts extract(50,10,50 mg/kg) alloxan-induced diabetic rats(170mg/kg/ ,ip) ,diabetic treated with glibenclimide(4mg/kg), diabetic treated with extract[10,50,150,300,500 mg/kg]-,each groups received daily gavages for one month. Insulin and HbA1c levels were determined one day after the completion of experiments. Results: Results showed a significant decrease in HbA1c and increase in insulin level of diabetic rats received walnut leaf aqueous extract compared to the control diabetics in a dose-dependent manner (p < 0.05). No significant effect was seen in normal groups. In both groups the effects were the same as glibenclamide. Conclusion: One proposed mechanism for the effects of queous extract of walnut leaf may be through the increment in the insulin level; either in secretion or the decrement in its degradation.