زبان نشانه‌ها (بررسي انگاره‌هاي نمادين رُمان «كيمياگر» و مقايسه با نمونه‌هاي عرفان و تصوّف اسلامي)

The Language of Symbols in The Alchemist and Islamic Mysticism

بهره‌گيري از زبان نمادين يا رمزي همواره مورد توجّه شعرا، نويسندگان و هنرمندان بوده است. ظرفيت بالاي عنصر زيبايي‌بخش رمز، به همه انواع ادب حماسي، غنايي، عرفاني، نمايشي و تعليمي امكاناتي فراوان داده است تا شاعر، نويسنده و هنرمند بتواند اثري از هر نظر برجسته و متمايز بيافريند. ادبيات عرفاني جولانگاه و پهنه زبان نمادها است و عرفا براي بهره‌گيري بيشتر از مفاهيم واژگان و موضوع «غيرت عرفاني» و اينكه افراد بيگانه و غير اهل نتوانند به مقصود آنان پي ببرند، از اين زبان استفاده مي‌كنند. زبان نشانه‌ها ـ كه در رُمان كيمياگر از آن به روح جهان، زبان روح، روياي شخصي، اصل مطلوبيّت، مكتوب و عشق ياد شده است ـ مهم‌ترين عنصر سازنده اين رمان است. در اين ميان آشنايي نويسنده با عرفان مشرق‌زمين، به ويژه عرفاي اسلامي و ايراني، و در نهايت تاثيرپذيري از آنان، موضوعي است كه در اين مقاله به آن پرداخته شده است.

The Language of Symbols in The Alchemist and Islamic Mysticism: A Comparative Study H. H?tam? Assistant professor at IAU-Izeh Branch M. Nasr Esfah?n? Assistant Professor of Persian Language and Literature, Esfah?n University Artists, poets and mystics use Language of Symbols to convey artistic and abstract concepts. Paulo Coelho in his allegorical novel, The Alchemist, uses such terms as the spirit of the world, the language of spirit, personal dream, Love and the like. Closer study of his works shows that he is familiar with Islamic mysticism. The influence of Islamic mysticism on his works is the subject of the present article. Keywords: The Alchemist, Paulo Coelho, Language of Symbols, Islamic Mysticism. Email: Hatami.hafez@yahoo.com