«حقيقت محمدي» در آثار عرفاني با نگاهي برانيس‌العارفين

The concept of Haghīghat Muhammadiyyah in Mystical Texts

در جهان‌بيني عرفاني «حقيقت محمدي» به عنوان واسطه آفرينش هستي، آينه تمام‌نماي عظمت حق، تعيّن اول، مظهر كامل‌ترين اسم خداوند (الله)، قطب‌الاقطاب، انسان كبير، قلم اعلي و روح اعظم معرفي شده است. ديگر اصناف آدميان نيز به دليل خلقت متمايز و اختصاص وجودي خود با تفاوت مراتب از چكيده و عصاره نور اعظم به گونه‌اي بهره‌مند مي‌شوند و تنها راه تقرب دوباره به اين حقيقت و تولد مجدد نيمه الوهي وجود آدمي، تزكيه باطن، سير استعلايي و نيل به شهود يا درون‌يافت حقيقت است كه به ديدار با «من برتر» يا «فرامن» در نوع انسان و هماهنگي متقن ذهنيت و عينيت مي‌انجامد. اين تحقيق به روش «تحليل محتوا» به انجام رسيده است؛ و هدف از اين پژوهش بررسي وتحليل مفهوم «حقيقت محمدي» در برخي از آثار عرفاني و تبيين نقش و جايگاه معنوي و قدسي آن در سلسله نبوت و هستي انساني بوده است.

The concept of Hagh?ghat Muhammadiyyah in Mystical Texts F. Koop? Associate Professor at Pay?meh Noor University According to Islamic mysticism the prophet Muhammad is the mediator between the Creator and the created, the perfect man, the first Intellect, the Pole of the Poles (Ghotb al aghtab) and this is the reality of the Prophet (Hagh?ghat Muhammadiyyah). He is the reality of the entire created world and human beings in the actual world are subject to the Reality insofar as they transformed from virtuality into actuality in accordance with their predetermined forms in the Hagh?ghat Muhammadiyyah. Also, he is the first form through which the Absolute manifested itself. The present article, along with considering Anis al-Arefin, tries to analyze the concept of Hagh?ghat Muhammadiyyah.