بررسي براندازي گفتمان اﻳﺪيولوژﻳﻚ در بازآفرﻳﻨﻲ

A Subversive Reading of Ideological Discourse

نويسندگان بيشماري به زندگي و آثار ويليام شكسپير و تاثير آن در ترويج ادبيات انگليسي پرداختهاند. اما در تياتر معاصر، در پرتو جنبش دانشجويي سال 19?8، چهرة شكسپير به عنوان نمايشنامهنويسي كه تحت تاثير قدرت بوده و بر ايديولوژي آن صحه ميگذاشت، معرفي گشت. بيشتر نمايشنامهنويسان معاصر به بازآفريني آثار او پرداختند تا در برابر گفتمان ايديولوژيك در آنها به مخالفت برخيزند. ادوارد باند در نمايشنامه لير (????)، شاه لير شكسپير را بازآفريني كرده، و لير را از خودكامهاي بىتفاوت، به مبارزي بر ضد قدرت خودكامه كوردليا ترسيم مىكند. تام استاپارد نيز در نمايشنامه روزنكرانتز و گيلدنسترن مردهاند (??67)، با بازآفريني هملت، دو چهره ناچيز در آن را به دو چهره اصلي بدل مىكند كه سعي در رد نظرات اشرافي همچون هملت و كلاديوس دارند، اما در پايان درمىيابند كه بازيچه دربار شدهاند. اين نمايشنامهنويسان باور دارند كه معرفي شكسپير همچون چهره ملي با نوعي فاشيسم برابر است. بنابراين، پژوهشگران كوشيدند تا با بررسي اين دو نوشتار مهم از دو نمايشنامهنويس مطرح كه بيش از همه به شكسپير پرداختند، و دو شاهكار وي را به نقد كشيدند، به بيان دلايل اسطورهزدايي از شكسپير، همانند الگويي براي فرهنگسازي معاصر، بپردازند.

Because William Shakespeare plays a significant part in English literature, many critics and authors have written on his life and works. However, in the postwar British theatre which was influenced by the student riots of May 1968, Shakespeare was introduced as a playwright who was not only influenced by the dominant ideologies of his time, but one who also reinforced and promoted them in his plays. Many modern dramatists rewrote Shakespeare’s major plays with the purpose of subverting their latent ideological discourse. Edward Bond in Lear (1971), through his subversive rewriting of King Lear, turns Lear from a dictator into an informed political dissident and Cordelia from an innocent woman into an autocratic governess. Tom Stoppard also rewrites Hamlet in his play Rosencrantz and Guildenstern are Dead (1967) by giving voice to the two minor characters from Shakespeare’s play. He marginalizes Hamlet and Claudius, the major courtiers, in order to illustrate Hamlet’s absurdity and ideology to the modern reader. Thus, by comparing the two modern critical rewritings of Shakespeare, an attempt is made to explore the reasons for the demythologization of Shakespeare.