بررسي تطبيقي- بينامتني تاثير گابريل گارسيا ماركز بر ادبيات داستاني فارسي با تاكيد بر مقايسه دو اثر صدسال تنهايي و بالون مهتا

A Comparative-Intertextual Study of the Influence of Gabriel Garcia Marquez on Iranian Literature; the Reflection of One Hundred Years of Solitude in Mehta’s Balloon

گابريل گارسيا ماركز از چهره‌هاي فرهنگي، سياسي و اجتماعي آمريكاي لاتين، برنده جايزه ادبي نوبل و يكي از تاثيرگذارترين نويسندگان رمان نو در جهان با كتاب معروف خود، صدسال تنهايي، به شمار مي‌رود. به نظر مي‌آيد نويسندگان ايران نيز از تاثير اين اثر مستثني نبوده به گونه‌اي كه بازتاب صداي وي را مي‌توان در آثار آن‌ها آشكارا شنيد. در بررسي حاضر از رويكرد تطبيقي بر مبناي نظريه ترامتني ژنتي (با تاكيد بر بينامتني و بيش‌متني به عنوان روشي براي تطبيق دو متن) براي شناخت تاثير و بازتاب صداي صدسال تنهايي ماركز در كتاب بالون مهتا نوشته جعفر مدرس صادقي بهره‌مند خواهد شـد و ارتباط‌هاي ترامتني بين اين دو اثر، با توجه به تفاوت‌ها و شباهت‌هاي موجود در ميان شخصيت‌ها و رخدادها مورد بررسي قرار خواهند گرفت.

Gabriel Garc?a M?rquez is one of the most outstanding cultural, political and social figures in Latin America. Apparently Iranian writers have been greatly influenced by him and we can perceive the reflection of his words, his style, or in general, his voice in the works of many Persians writers. In this research we have done an intertextual-comparative-study on the reflection of One Hundred Years of Solitude in Mahta’s Balloon written by Jafar Modares Sadeghi. In this study we have taken advantage of Gérard Genette’s theories of transtextuality by elaborating on intertextual and hypertext approaches. The transtextual relations between the two texts are shown and classified by studying the similarities and differences between the characters and events of these literary works.