بررسي رابطه متقابل سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي و تجارت در ايران

The Investigation of Two-Way Linkages Between Foreign Direct Investment (FDI) and Trade in Iran

تيوري‌هاي رايج تجارت بين‌المللي بيانگر رابطه دو سويه و متقابل ميان سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي و جريان تجارت است، در حالي كه نتايج بررسي رابطه علي اين متغير در ايران، در دوره زماني 1386-1368 نشانگر يك سويه بودن اين رابطه است .بر اساس تجزيه و تحليل‌هاي آماري اين نتيجه از يك سو ناشي از از وابستگي تجاري ايران به صادرات منابع طبيعي و درامد حاصل از آن، و از سوي ديگر، به علت جذب حجم بالاي سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي و صادرات صنعتي آزموده شد. نتايج مطالعه نشانگر تاييد اين فرضيه و وجود عليت دو سويه ميان جريان ورودي سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي و صادرات صنعتي است.

The international trades commonly theories are explain that is two- way linkage betweenFDI and Trade. The result of investigating the causal relationbetween thesevariables in during 1346-1386 in Iran show that is one-way (Foreign Direct Investment inflows is said to Granger-cause trade (openness)). The statistical analysis shows this result can drive from dependence of Iranʹs trade (and so, openness) to natural resources export and its revenues. Also, the high content of Foreign Direct Investment is absorbed in industrial sector in Iran. Thus, causal relation between FDI and Industrial Export is investigated again. The results of paper corroborate this hypothesi. That means there is a Two-way linkage between FDI inflows and Industrial Export in Iran.